جلسه ۶۸- علم در زمان ظهور۱۱- الملک العظیم هو ملک الآخرة - به ملک عظیم تمام ملکوت عالم تحت امر امام است که امام ظهور جامع اسماء الله است - مردم هم در دوران ظهور تماما با اختیارشان تحت امر امام اند

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۸، سه شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۶ _{(26 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)}

(سه شنبه ۲۳ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی _{(34.25 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)}

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه یازدهم)

🌸 «المُلک العظیم هو مُلک الآخرة»
🌸 به «مُلک عظیم» تمام ملکوت عالم تحت امر امام است که امام ظهور جامع اسماء الله است، و مردم هم در دوران ظهور تماماً با اختیارشان تحت امر امام اند.
🌸 طاعت تابع معرفت است. فلذا «کثرتِ طاعت» ملاک نیست، بلکه «شدّت معرفت» به خدا است که عظمتِ مُلک عظیم را برای امام ایجاد کرده است. طاعتِ امام نسبت به خدا تابع عظمت معرفتِ او نسبت به خداست، چنانکه تمامِ وجودش تخلّق به اسماء الهی گشته است؛ اراده اش عین مشیّت الهی، فعلش عین فعل الهی، صفاتش عین صفات الهی، و ذاتش فانی در ذات خداوند گشته است.
🌸 امام مخزن اسماء و اسرار الهی است، خلیفةُ الله است که تمام کمالات الهی در او متجلّی گشته است. و  هرکسی بقدر تابعیت از امام، از آن کمالات الهی و تخلّق به اسماء الله در مراتب وجودی امام بهره‌مند میشود. در ظهور هم بناست که مأمومین در مراتب تبعیتی که نسبت به امام می یابند، شئون و ظهور امام بشوند، که به مراتب قربشان به امام، مجرای ظهورِ کمالاتِ الهیِ امام گردند.
🌸 توجه به حقیقت «مُلک عظیم»، نگاه به طاعتِ مفروضه نسبت به امام را متفاوت میکند که برای طاعت خداوند، باید مطیع امام شد، چرا که «مشیّتُ الإمام» عیناً همان «مشیّتُ الله» است. فلذا مأمومین نسبت به تبعیتشان از امام میشوند «مشیّتُ الإمام»، همانطور که امام نسبت به خداوند «مشیّتُ الله» گشته است. در نظام دوران ظهور، میخواهد با «ظهورِ تامّ مُلکِ عظیم» آن حقیقتِ حضورِ امام و معرفت و طاعتِ امام نسبت به خداوند متعال، در تمامِ شئونش در مأمومینِ امام، ظهور و سرایت پیدا کند. مأمومین به مراتبِ طاعتِ بعد از معرفت، به مرتبه ی معرفتی که نسبت به امام می یابند، مطیع امام و ظهورش در آن مرتبه گردند.
🌸 هرکسی که طاعت و تبعیت بالاتری نسبت به امام زمان (علیه السلام) بیابد، مقرّب تر گشته، و ظهورِ شدیدتری از کمالاتِ امام میگردد، و به همان میزان، ظهورِ «مُلک عظیم» میگردد، که همان طاعتِ مفروضه‌ی او نسبت به امام، برای آن مأمومِ مقرّب (نائب الإمام) نسبت به مأمومینِ در مراتبِ پایین تر ظاهر میگردد. یعنی مأمومین دیگر هم باید مطیعِ آن نائب الإمام شوند که او «حجّتِ امام» بر آنهاست، چنانکه امام «حجّتِ خدا» بر آنهاست. چنانکه امام زمان ^{(علیه السلام)} میفرمایند: «وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِم‏» _{(کمال الدین و اتمام النعمة، ج2 ص484)}، و نیز امام حسن عسکری ^{(علیه السلام)} میفرمایند: «مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏» _{(بحارالانوار، ج2 ص88)}. آن ولیّ فقیه که خودنگهدار و مخالف هوای نفس و حافظ دین و  مطیع امر امام زمان ^{(علیه السلام)} است، حجّتِ امام است بر شیعیان، و بر شیعیان است که از او اطاعت نمایند.

جلسه ۶۷- علم در زمان ظهور۱۰- ملک عظیم امامت در اطاعت تام شیعیان و معرفت عمیقشان نسبت به امام زمان در دوران ظهور - ملک عظیم یعنی حرکت بسوی کمالات با سرعت نوری امام

با سلام

🌻ولادت مسرت بخش نگینِ عالمِ هستی  سیدنا رسول الله ^{(صلّ الله علیه و آله)} و سلاله اطهرشان امام صادق^{(علیه السلام)} برشما عاشقان مبارک🌻

(چهارشنبه ۱۷ ربیع الأول ۱۴۳۹ق - ۱۵ آذر ۹۶)

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۷، سه شنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۶ _{(28 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)}

(سه شنبه ۱۶ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی _{(38.68 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)}

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه دهم)

🌸 «مُلکِ عظیمِ امامت» در اطاعت تام شیعیان و معرفت عمیقشان نسبت به امام در دوران ظهور

🌸 ملک عظیم یعنی حرکت بسوی کمالات با سرعت نوری امام

🌸 خداوند در آیه ۵۴ سوره نساء میفرماید : «أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى‏ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظیما»، بلکه آنان (یهود) به مردم [که در حقیقتْ پیامبر و اهل بیت اویند] به خاطر آنچه خدا از فضلش به آنان عطا کرده، حسد مى‌ورزند. تحقیقاً ما به این خاندان ابراهیم «کتاب و حکمت» دادیم، و همانا به آنان مُلک عظیم (فرمانروایى بزرگ) عطا کردیم.
🌸 امام باقر (علیه السلام) در مورد این حقیقت «ملک عظیم» میفرمایند: «فِی قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهِیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً فَجَعَلْنَا مِنْهُمُ الرُّسُلَ وَ الْأَنْبِیَاءَ وَ الْأَئِمَّةَ فَکَیْفَ یُقِرُّونَ فِی آلِ إِبْرَاهِیمَ وَ یُنْکِرُونَ فِی آلِ مُحَمَّدٍ ص قُلْتُ فَمَا مَعْنَى قَوْلِهِ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً قَالَ الْمُلْکُ الْعَظِیمُ أَنْ جَعَلَ فِیهِمْ أَئِمَّةً مَنْ أَطَاعَهُمْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُمْ عَصَى اللَّهَ فَهُوَ الْمُلْکُ الْعَظِیمُ.» ، درباره قول خداى تبارک و تعالى «ما بآل ابراهیم کتاب و حکمت و ملک بزرگ دادیم» فرمود: خدا پیغمبران و رسولان و امامان را از آل ابراهیم قرار داد، پس چگونه این مردم نسبت بآل ابراهیم (علیه السلام) این مقام را معترف‌اند ولى در باره آل محمد (صلّى اللَّه علیه و آله) انکار میورزند. - (راوی: ) عرض کردم «و بایشان ملک عظیم دادیم» چیست؟ امام فرمود: ملک عظیم اینست که در آن خانواده امامان معصوم را قرار داد، که هر که اطاعت آنها کند اطاعت خدا کرده، و هر که نافرمانى آنها کند نافرمانى خدا کرده است، این است ملک عظیم.

🌸 همچنین در جای دیگر میفرمایند: «ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْیَاءِ وَ رِضَا الرَّحْمَنِ الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ : "مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّى فَما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظاً " (النساء، 80) »، قلّه ی عالم امر و بلندی و کلیدش و باب در همه ی اشیاء و خرسندى خداى رحمان تبارک و تعالى‏ همانا «اطاعت امامست بعد از معرفت به او»، سپس فرمود: خداى تبارک و تعالى میفرماید: «هر که اطاعت پیغمبر نماید، اطاعت خدا کرده و هر که رو گرداند (او را رها کن، زیرا) ما ترا نگهبان او نفرستاده ‏ایم».
🌸 ملک عظیم، طاعت واجب خلق نسبت به امام است. سلطنت ملکوتیِ امام بر تمام اشیاء است که او علم و قدرت تصرّف بر اشیاء را دارد که «بَابُ الْأَشْیَاء» است. تمام خلقت الهی با شوق و حرکت حبی بسوی نور امام در حرکتند، و در انسان ها هم اهل ایمان چنین حرکت حبی و طاقت شوقی را بسوی امام دارند، که خود را در اطاعت امام معنا میکنند، و موظّفند با مودّت به اطاعت امام درآیند و تحت ولایت الهیِ او قرار گیرند. بندگانِ ایشان از حیث اطاعتشان نسبت به امامان اند. لذا امام رضا (علیه السلام) فرمودند : «النَّاسُ عَبِیدٌ لَنَا فِی الطَّاعَةِ مَوَالٍ لَنَا فِی الدِّین‏»، مردم بنده ما هستند در اینکه اطاعت ما بر آنها واجبست و در اطاعت فرمانبر مایند و در دین پیرو ما هستند.

🌸 ملک عظیم، یعنی ظهور حکمرانیِ امام در تار و پود شیعیان، که اطاعتِ محضِ او میشوند، و هرچه در دوران ظهور در شیعیان می یابیم، همه‌ی اراده‌ها ظهورِ اراده و امر امام است. لذا هرکسی در هرجای عالم که هست، تماماً در خودش و محیط و اطرافیانش با ظهور اراده ها و افعال و صفات امام محشور است، که همه به مراتب فنای فعلی و صفتی و ذاتی در نور امام می یابند. دوران ظهور، یعنی دورانی که هرچه هست «ظهورِ نورِ امام» است.

🌸 دوران ظهور میشود «نظام احسن تشریعی» ، که انسان ها در حیطه اختیار و تشریع وجودشان در نظام تشریع، همه تسلیم محض و طاعت محض نسبت به امام میشوند در افعال و صفات و ذاتشان. و این طاعتِ محضِ تشریعی هم به پشتوانه‌ی مراتبِ معرفتِ شیعیان به مراتبِ وجودیِ امام است.

🌸 در دوران ظهور که «مُلک عظیم» ظهور تام می یابد، دیگر هیچ استعدادی در آن دوران ضایع نمیشود، و دیگر هیچ اصطکاک در برابر حرکت سلوکی انسان از جانب موانع شیطانی نیست. سرعتِ سیر و سلوک انسانها بسوی خدا، بسته به مراتبشان در طاعتِ محض نسبت به امام، مطابق سرعتِ نوریِ امام ^{(علیه السلام)} است. اگر امروز هم ما طالب آن موطن باشیم و شدّت شوق به تحققش داشته باشیم و توجه به مقام نوری امام بیابیم، آنگاه به فرج شخصی در امروز هم امکان ظهور تامّ آن «مُلک عظیم» در حرکت به سرعت امام وجود دارد.
🌸 دوران ظهور با ظهور تامّه‌ی «مُلک عظیمِ امامت»، تمامِ عالم ارض و خاک و افلاک، همه تحت نفوذِ نورانیّتِ امام روشن میشوند، و نفوس انسان ها و موجودات ارضی، تماماً به نورِ عظیمِ امام به مراتب تجرّدی و روحانی وارد میشوند. جسم و ارضِ عالم، تَرَوحُن پیدا میکند به آن مرتبه‌ی عظیمِ روحِ محمّدیّه، که روح جاری در تمامِ عالمِ وجود است. خاک است که نورانی و مجرّد و متعالی میشود، به اشراق نور امام در عالم هستی، که قرآن میفرماید: «أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها _{(الزمر، 69)}»، و در زیارت جامعه کبیره میخوانیم: «وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِکُم‏» و در روایت داریم که «أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها _{(الزمر، 69)}، قَالَ الصادق ^{(علیه السلام)} : رَبُّ الْأَرْضِ یُعْنَى إِمَامُ الْأَرْض، إِذاً یَسْتَغْنِی النَّاسُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ نُورِ الْقَمَرِ وَ یَجْتَزُونَ بِنُورِ الْإِمَام‏‏»، [زمین به نور ربّش روشن و نورانی میشود، نور ربّ زمین، یعنی نورِ امام و حجّت الهی بر زمین، همه میابند که شمس و قمر تابش ندارد و از آنها بی نیاز اند، بلکه تابش تماماً از «نور امام» است و همه به او محتاجند. امام به «نور الهی» حرکت می‌کند و بقیه به «نور امام» حرکت می‌کنند. «نور امام» جلوی مأمومینش را نیز روشن می‌کند،و سرعتِ آنها هم به‌اندازه سرعتِ نوریِ امام می‌شود].

جلسه ۶۶- علم در زمان ظهور۹- با سنت محوضت هرقدر مرز حق و باطل روشن‌تر شود ظهور نزدیک‌تر شده - حق محض در امام حق و شئونات زیبایش شکوفا میشود - و باطل محض در امام باطل و شئونات زشتش رسوا میشود

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۶، سه شنبه ۷ آذر ۱۳۹۶ _{(28.6 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)}

(سه شنبه ۹ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی _{(40.13 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)}

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه نهم)

🌸 طبق سنت محوضت، هرقدر مرز حق و باطل روشن‌تر شود ظهور نزدیک‌تر شده است

🌸 حق محض در امام حق و شئونات زیبایش شکوفا میشود.  تمام خوبی ها و خیرات و نعمات و عدلها، ظهورات امام حق اند.

🌸 باطل محض در امام باطل و شئونات زشتش رسوا میشود. تمام بدی ها و شرارتها و نقمات و ظلمها، ظهورات امام باطل اند.

🌸 هرچه عالم به سمت روشن شدن مرز حق و باطل پیش برود، و حجّت بر مردم تماماً آشکار شود، آنگاه است که موعد ظهور حجّت تامّه‌ی الهی شده است، بطوری که هرکسی که آن صحنه‌ی ظهور را ببیند وجداناً بفهمد که حق محض کدام است و باطل محض کدام است. این همان سنّت تمییز و غربال و تمحیص (پاک شدن) و سنت محوضت (محض شدن) است.

🌸 ابراهیم کرخی از امام صادق ^{(علیه السلام)} روایت میکند که فردی از امام پرسید: «أَ لَمْ یَکُنْ عَلِیٌّ ^{(علیه السلام)} قَوِیّاً فِی دِینِ اللَّهِ ^{عَزَّوَجَل}‏ ؟»، آیا علی ^{(علیه السلام)} در دین خداوند قویّ و نیرومند نبود؟، امام پاسخ فرمود: بلی قوی بود. سپس سؤال کننده میپرسد: «فَکَیْفَ ظَهَرَ عَلَیْهِ الْقَوْمُ وَ کَیْفَ لَمْ یَدْفَعْهُمْ وَ مَا یَمْنَعُهُ مِنْ ذَلِک؟‏» پس چطور قومش بر او غلبه کردند و و او دفعشان نکرد؟ چه چیزی باعث شد که مانع کارشان نشود؟، امام^{(علیه السلام)} فرمودند: همانا آیه ای در قرآن کتاب خدا او را مانع شد، «آیَةٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنَعَتْهُ» سائل پرسید: کدام آیه؟ حضرت فرمود: «قَوْلُهُ ^{عَزَّ وَ جَلَّ} : " لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِیماً " _{(فتح، 25)} ، إِنَّهُ کَانَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَدَائِعُ مُؤْمِنُونَ فِی أَصْلَابِ قَوْمٍ کَافِرِینَ وَ مُنَافِقِینَ فَلَمْ یَکُنْ عَلِیٌّ ع لِیَقْتُلَ الْآبَاءَ حَتَّى یَخْرُجَ الْوَدَائِعُ فَلَمَّا خَرَجَتِ الْوَدَائِعُ ظَهَرَ عَلَى مَنْ ظَهَرَ فَقَاتَلَهُ وَ کَذَلِکَ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لَنْ یَظْهَرَ أَبَداً حَتَّى تَظْهَرَ وَدَائِعُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا ظَهَرَتْ ظَهَرَ عَلَى مَنْ یَظْهَرُ فَقَتَلَه‏»این سخن خدای تعالی مانع اقدام امیرالمؤمنین^{(علیه السلام)} شد که میفرماید: «اگر گروه‏های مؤمنان و منکران از هم مجزا می‌بودند، آنگاه انکار ورزان را به عذابى دردناک مجازات می‌کردیم». زیرا براى خداى تعالى ودایعی از مؤمنین در اصلاب قوم کافر و منافق‏ وجود دارد،پس مولا على ^{(علیه السّلام)} هرگز به مبارزه و کشتن آباء آن نسل ایمانی اقدام نمیکرد، تا آن ودایع خارج شوند و چون آن ودایع خارج شدند بر آنها غلبه فرمود و با ایشان مبارزه کرد؛ و همینطور است قائم ما اهل البیت که ظهور نمى‏‌کند تا آنکه تمام ودایع خداى تعالى از نسل منکرین و منافقین خارج و ظاهر شوند، و چون آن ودایع ظاهر شدند بر آنان که لازم است غلبه مى‏‌کند و آنان را نابود مى‌‏سازد.

🌸 یکی از علتهای طول کشیدن فرج و موعد دوران ظهور برای همین «سنت تمییز و تمحیص و محوضت» است که آن ودائع مؤمنون باید ظاهر بشود، یعنی آن نسلهای مؤمنین که در اصلاب غیرمؤمنین (کافرین و منافقین) هستند باید به دنیا بیایند، و اگر عمل صالحی هم از غیرمؤمنی امکان ظهور داشته که در نجاتِ او اثرگذار باشد آن هم باید بیرون بریزد تا بتواند سرانجام ملحق به اهل ایمان بشود، و هیچ استعداد ایمانی ضایع نشود، و نهایتاً با سنت محوضت و تمحیص و تمییز و جداسازی بین اهل ایمان و اهل کفر ایجاد شود. و این سنت ها هم وقتی محقق میشود که مرز بین حق (سفیدی) و باطل (سیاهی) کاملا مبیّن و روشن و واضح و شفاف باشد، و هیچ اختلاط بین آنها و ناحیه خاکستری و سایه روشن نباشد که موجب شبهه و فریب خوردن مردم نشود. الان اکثر مردم عالم در این ناحیه‌ی خاکستری و سایه روشن است و حجّت برشان تمام نشده است. باید وقایعی با روشنگری بزرگ بوجود بیاید که تماماً مرزهای حق و باطل کاملا روشن شود حتی شده یک شبه در ادراک مردمان حق محض را از باطل محض کاملا قابل تشخیص و جدا کند.