هدیه ویژه 2 : آرشیو کامل بحث دعا در تفسیر المیزان (15 جلسه)
با سلام
جناب استاد عابدینی (حفظه الله) در اواخر درس شرح تفسیر المیزان سال تحصیلی 93-94 و دو جلسه ابتدای سال تحصیلی 94-95 ، به شرح آیه 186 سوره بقره پرداختند.
***
خداوند متعال در این آیه میفرماید:
وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُؤْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ
و چون بندگان من از تو سراغ مرا مىگیرند بدانند که من نزدیکم و دعوت دعاکنندگان را اجابتمىکنم البته در صورتى که مرا بخوانند پس باید که آنان نیز دعوت مرا اجابت نموده و باید به من ایمان آورندتا شاید رشد یابند
***
در ذیل این آیه مبارکه، استاد عابدینی در جلسات شرح المیزان (از جلسه 285 الی 301) به مباحث معرفتی پیرامون دعا و اجابت آن پرداختند.
(شروع از یکشنبه 6 اردیبهشت 1394 - الی - چهارشنبه 6 خرداد و دو جلسه ابتدای سال تحصیلی 28و29 شهریور 1394)
در ادامه فایل صوتی آن جلسات خدمت شما مشتاقان معارف قرآنی تقدیم میشود.
لینک دانلود بصورت کامل (104.45 MB) (سرور پرشین گیگ)
(شامل 15 فایل صوتی)
لینک کمکی (104 مگابایت) (صندوق بیان)
***********************************
عناوین موضوعات مطرح شده در هرکدام از 15 جلسه (خلاصه مطالب مطرح شده پیرامون دعا) عبارتند از :
01- جلسه285- آیه186بقره -دعا یک جذبه بین عبد و ربّ است که این جذبه خودش از «اجابت حق» است - ارکان دعا و مراتب آن درقرب و اجابت
02- جلسه286- حقیقت دعا، تحقق رابطه عبد با مالک مطلق است، که اجابت در برقراری همین ارتباط است
03- جلسه287- حقیقت ملکیت مطلق خداوند (که مالک ذات ماست) متفاوت ازملکیت طبعی و اعتباری ماست به اعضاو اموالمان
04- جلسه288- خداوند بی واسطه قاهر و مالک برهرچیز است و هرگز مقهور و مضطرّ به فعل خودش نمیشود که «همه اسباب، فقرمحض به اویند»
05- جلسه289- دو شرط استجابت = دعوة الداع (تحقق دعا) + اذا دعانی (فقط ازخدا بخواهد)، یعنی اینکه با «زبان فطرت»، «نفع خود را» «از خدا» میطلبد
06- جلسه290- دعا و حکمت نظام اسباب که همه راهند بسوی ارتباط با «سبب قاهر و بالذات» که تاثیر تمام اسباب از خداست
07- جلسه291- آداب دعا در «اخلاص برای خدا» و «انقطاع از هرغیر او» - اسباب، راه و تابلوی اویند که موجب «انس و ارتباط با خدا» شوند
08- جلسه292- فطرت درحاجتش فقط بدنبال همان «سبب حقیقی و قاهر»است که «اثرش تخلّف ناپذیرست»، اما درتطبیق بر مصداق است که اشتباه میکند و مصادیق کاذب را اشتباهاً آن سبب قاهر و رافع نیازش میپندارد.
09- جلسه293- مراتب اجابت بقدر«مراتب یقین»است - اجابت قطعی بخاطر یقین در «نظام فطری» است، و عدم قطعیت بخاطر سهو در «نظام تخیلی»
10- جلسه294- تاخیر یا تعجیل در اجابت بقدر ظرفیت و یقین ماست - إنّ العطیّة على قدرالنّیّة - العباداة هى التنزیل المعنى إلى الصورة ومنها الدّعا
11- جلسه295- عدم اجابت بخاطرعدم تحقق خود«حقیقت دعا»در«رابطه باخدا»است،وگرنه بارابطه و دعا،اجابت طبق نیازفطری قطعیست
12- جلسه296- اسباب جزطریق اتصال به آن «سبب قاهر» نیست-باید درآسانی و راحتی هم مانند شداید و سختی، فقط خدا را «موثر مستقل» دانست.
13- جلسه297- دعا کلید و مفتاح کل رحمت است - باید «جهت دعا» در رفع موانع وایجاد مقتضی رعایت شود تا حقیقت دعا محقق و اجابت شود.
(در جلسات 298و299 که ابتدای سال تحصیلی 94-95 بوده، خلاصه ای از سیر تفسیر سوره بقره از ابتدا تا آیه 186 مطرح شد، سپس تفسیر آیه 186 ادامه پیدا کرد)
14- جلسه300 - «شهودِ مالکیّتِ حضرتِ حق» (بواسطه تحقق عبودیّت)، همان یافتنِ «قربِ به حق» است، که «اجابت» دائر مدار یافتنِ همین «قرب» است (انّی قریب اجیبُ ...)
15- جلسه301- شرح روایات پایانی- حقیقتِ تاثیر فقط از آنِ خداست، که واسطه داشتنِ اسباب را او ثابت کرده (که طریق و مسیر باشند برای رساندن به خدا)، و این حقیقتِ تاثیر از سوی خداوند، «انحصار داشتنِ تحقق نتایج» صرفاً از مسیر اسباب را باطل نموده است.
***
در پایان برای تیمّن و تبرّک یکی از احادیث مطرح شده در جلسات را در ادامه قرار میدهیم، تا به برکت آن «توفیق بر دعای حقیقی» بیابیم:
🌹🌹🌹
قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام) :
لَقَدْ دَعَوْتُ اللَّهَ مَرَّةً فَاسْتَجَابَ َ لِی وَ نَسِیتُ الْحَاجَةَ
لِأَنَّ اسْتِجَابَتَهُ بِإِقْبَالِهِ عَلَى عَبْدِهِ عِنْدَ دَعْوَتِهِ أَعْظَمُ وَ أَجَلُّ مِمَّا یُرِیدُ مِنْهُ الْعَبْدُ
وَ لَوْ کَانَتِ الْجَنَّةُ وَ نَعِیمُهَا الْأَبَدُ
وَ لَکِنْ لَا یَعْقِلُ ذَلِکَ إِلَّا الْعَامِلُونَ الْمُحِبُّونَ الْعَابِدُونَ الْعَارِفُونَ صَفْوَةَ اللَّهِ وَ خَاصَّتَهُ
(بحار الانوار ج90 ص323 - مصباح الشریعه باب62 فی الدعا)
🌹
(مصباح الشریعة / ترجمه مصطفوى، متن، ص: 81)
⬇️
حضرت صادق (علیه السلام) فرمود:
باری خداوندمتعال را خواندم، و چون مرا جواب داد؛ حاجت خودم را فراموش کردم. آرى جواب دادن پروردگار و اقبال او به بنده خود به هنگام دعوت بزرگتر و بالاتر است از بر آورده شدن آن حاجتی که درخواست مىشود، حتی اگر آن حاجت، بهشت و نعمتهاى همیشگى بهشت باشد،
و این معنى را نمىفهمند مگر اشخاصى که اهل عمل و محبت و معرفت بوده، و از برگزیدگان و خواص بندگان پروردگار باشند.
🔶
(شرح مصباح الشریعة / ترجمه عبد الرزاق گیلانى، ص: 150و151)
⬇️
🔶و قال الصّادق علیه السّلام: لقد دعوت اللَّه فاستجاب لی، و نسیت الحاجة، لانّ استجابته باقباله على عبده عند دعوته، اعظم و اجلّ ممّا یرید منه العبد، و لو کانت الجنّة و نعیمها الابد
حضرت امام صادق (علیه السّلام) مى فرماید که:
به تحقیق که من خواندم خداوند عالم را یک مرتبه از براى غرضى و مطلبى و گفتم: یا «اللَّه»، پیش از آنکه مطلب عرض کنم، از صقع ربوبیّت شنیدم که گفت: «لبّیک عبدى»، از لذّت این جواب، حاجتى که داشتم، فراموش کردم. و فی الواقع چه حاجت لذیذتر از این مىتواند بود و چه مطلب عظیمتر از این، هر چند که آن حاجت بهشت و نعیم بهشت باشد.
🔶و لکن لا یعقل ذلک إلّا العالمون العارفون المحبّون العابدون، بعد صفوة اللَّه و خواصّه
مىفرماید که:
این مرتبه هر چند در نهایت علوّ شأن و رفعت مکان است، امّا راه نمىبرد به این لذّت، یا ادراک نمىکند این لذّت را، مگر کسانى که نفس ایشان از صفات رذیله، مخلّى و به مکارم اخلاق، محلّى باشد، مثل نفوس انبیا و اوصیا، بعد از ایشان، عالمان و شناسایان ذات و صفات واجب الوجود و بندگان مخلص او که غرض ایشان از عبادت، نیست مگر تقرّب به جناب او و تحصیل رضاى او، نه دخول بهشت و نه خلاصى از دوزخ.
🌹
خداوند روزی همه ما کند ان شاء الله
🌹🌹🌹
«والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته»
سلام و نور پی دی اف این صوت ها رو ندارید؟