پای درس استاد

باسلام

🌻میلاد باسعادت مطلع الأنوار المصطفوی امام الحسن بن علیّ الزکیّ العسکری ^{(علیه السلام)} پدر بزرگوار امام عصر ^{(علیه السلام)} برشما شیعیان و محبین‌شان مبارک🌻

(شنبه ۸ ربیع الثّانی ۱۴۳۸ق)

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۴۹ ، سه شنبه ۱۴ دی ۱۳۹۵ _{(24.2 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)}

لینک کمکی _{(31.82 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)}

موضوع جلسه: 

+ کتاب الشموس المضیئه، باب3 فصل15 حدیث 1 تا 3 

+ دعوت اهل کتاب به اسلام با کتب آسمانیشان که نزد امام است، در دوران قیام امام زمان ^{(علیه السلام)}

+ دعوت ناصبی ها به قبول ایمان و إلا محکوم شدنشان به جزیه دادن و تبعیدشدن از شهرها

سه روایات مطرح شده در این جلسه:

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث اول: 

 علل الشرائع أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْکُوفِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ سُفْیَانَ بْنِ عَبْدِ الْمُؤْمِنِ الْأَنْصَارِیِّ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ‏

أَقْبَلَ رَجُلٌ إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ ^{(علیه السلام)} وَ أَنَا حَاضِرٌ فَقَالَ [الرجل] : رَحِمَکَ اللَّهُ اقْبِضْ‏ هَذِهِ‏ الْخَمْسَمِائَةِ دِرْهَمٍ‏ فَضَعْهَا فِی مَوَاضِعِهَا فَإِنَّهَا زَکَاةُ مَالِی 

فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ^{(علیه السلام)} : 

بَلْ خُذْهَا أَنْتَ فَضَعْهَا فِی جِیرَانِکَ وَ الْأَیْتَامِ وَ الْمَسَاکِینِ وَ فِی إِخْوَانِکَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ إِنَّمَا یَکُونُ هَذَا إِذَا قَامَ قَائِمُنَا فَإِنَّهُ یَقْسِمُ بِالسَّوِیَّةِ وَ یَعْدِلُ فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ الْبَرِّ مِنْهُمْ وَ الْفَاجِرِ فَمَنْ أَطَاعَهُ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُ فَقَدْ عَصَى اللَّهَ 

فَإِنَّمَا سُمِّیَ الْمَهْدِیَّ لِأَنَّهُ یُهْدَى لِأَمْرٍ خَفِیٍّ یَسْتَخْرِجُ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ کُتُبِ اللَّهِ مِنْ غَارٍ بِأَنْطَاکِیَّةَ فَیَحْکُمُ بَیْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْإِنْجِیلِ بِالْإِنْجِیلِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْفُرْقَانِ بِالْفُرْقَانِ 

وَ تُجْمَعُ إِلَیْهِ أَمْوَالُ الدُّنْیَا کُلُّهَا مَا فِی بَطْنِ الْأَرْضِ وَ ظَهْرِهَا فَیَقُولُ لِلنَّاسِ تَعَالَوْا إِلَى مَا قَطَعْتُمْ فِیهِ الْأَرْحَامَ وَ سَفَکْتُمْ فِیهِ الدِّمَاءَ وَ رَکِبْتُمْ فِیهِ مَحَارِمَ اللَّهِ فَیُعْطِی شَیْئاً لَمْ یُعْطِ أَحَدٌ کَانَ قَبْلَهُ 

قَالَ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ^{(صل الله علیه و آله)} : هُوَ رَجُلٌ مِنِّی اسْمُهُ کَاسْمِی یَحْفَظُنِی اللَّهُ فِیهِ وَ یَعْمَلُ بِسُنَّتِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا وَ نُوراً بَعْدَ مَا تَمْتَلِئُ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ سُوءاً.

(بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏51، ص: 29 ح2)

 جابر می‏گوید: من نزد امام باقر ^{علیه السّلام} بودم که مردی خدمت ایشان رسید و عرض کرد: «رحمت خدا بر تو باد! این پانصد درهم را که زکات مال من است بگیر و در هر راهی مصلحت می‏دانی مصرف بفرما.»

امام باقر ^{علیه السّلام} فرمود: «نه، خودت برادر و بین همسایگانت و بین یتیمان و درماندگان و برادران مسلمانت تقسیم کن. وقتی قائم ما قیام کند، این‏طور خواهد بود که به‏طور مساوی تقسیم شده و بین بندگان نیکوکار و بدکار خدا، به عدالت رفتار می‏شود؛ هرکس از آن حضرت اطاعت کند، از خدا اطاعت کرده و هرکس از آن حضرت سرپیچد، نافرمانی خدا را انجام داده است، همانا، آن حضرت، مهدی نامیده شده است، زیرا به امری پنهان از مردم راهنما می‏شود، تورات و دیگر کتب آسمانی را از غاری در انطاکیه بیرون می‏آورد، آن‏گاه در میان اهل تورات، به تورات، در میان اهل انجیل به انجیل، در میان اهل زبور به زبور و در میان اهل قرآن، به قرآن حکم می‏کند.»

 «و رسول اللّه ^{صلّی اللّه علیه و اله و سلّم} فرمود:

او مردی از نسل من است، نام او نام من است، خداوند مرا باوجود او حفظ می‏کند، به سنت من رفتار می‏نماید، زمین را پس از آنکه از ستم و نادرستی پر شد از داد و روشنی سرشار می‏نماید.»

******

حدیث دوم: 

 عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ قَالَ لِی :

 یَا أَبَا مُحَمَّدٍ !کَأَنِّی أَرَى نُزُولَ الْقَائِمِ ع فِی مَسْجِدِ السَّهْلَةِ بِأَهْلِهِ وَ عِیَالِهِ 

قُلْتُ: یَکُونُ مَنْزِلَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ ؟

قَالَ : نَعَمْ کَانَ فِیهِ مَنْزِلُ إِدْرِیسَ وَ کَانَ مَنْزِلَ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ الرَّحْمَنِ وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً إِلَّا وَ قَدْ صَلَّى فِیهِ وَ فِیهِ مَسْکَنُ الْخَضِرِ وَ الْمُقِیمُ فِیهِ کَالْمُقِیمِ فِی فُسْطَاطِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ وَ لَا مُؤْمِنَةٍ إِلَّا وَ قَلْبُهُ یَحِنُّ إِلَیْهِ 

قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا یَزَالُ الْقَائِمُ فِیهِ أَبَداً ؟ 

قَالَ: نَعَمْ 

قُلْتُ: فَمِنْ بَعْدِهِ ؟

قَالَ: هَکَذَا مِنْ بَعْدِهِ إِلَى انْقِضَاءِ الْخَلْقِ

 قُلْتُ: فَمَا یَکُونُ مِنْ أَهْلِ الذِّمَّةِ عِنْدَهُ ؟

 قَالَ: یُسَالِمُهُمْ کَمَا سَالَمَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ^{(صل الله علیه و آله)} وَ یُؤَدُّونَ‏ " الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَ هُمْ صاغِرُونَ"_(توبه29)‏

قُلْتُ فَمَنْ نَصَبَ لَکُمْ عَدَاوَةً ؟! 

فَقَالَ : لَا یَا بَا مُحَمَّدٍ! مَا لِمَنْ خَالَفَنَا فِی دَوْلَتِنَا مِنْ نَصِیبٍ ، إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَلَّ لَنَا دِمَاءَهُمْ عِنْدَ قِیَامِ قَائِمِنَا

 فَالْیَوْمَ مُحَرَّمٌ عَلَیْنَا وَ عَلَیْکُمْ ذَلِکَ فَلَا یَغُرَّنَّکَ أَحَدٌ إِذَا قَامَ‏ قَائِمُنَا انْتَقَمَ‏ لِلَّهِ‏ وَ لِرَسُولِهِ‏ وَ لَنَا أَجْمَعِینَ‏.

(بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏52، ص: 376)

ابو بصیر می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: " گویا من فرود آمدن قائم را با خانواده اش در مسجد سهله می نگرم. 

گفتم: فدایت شوم! آیا آنجا اقامتگاه او می شود؟ 

فرمود: بلی، در آن مسجد اقامتگاه ادریس ^{علیه السلام} و ابراهیم خلیل الرحمان ^{علیه السلام} نیز بوده و خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده، مگر اینکه در آن مسجد نماز گزارده است. همچنین سکونتگاه خضر ^{علیه السلام} در آن است.» 

کسی که در مسجد سهله اقامت کند، مانند کسی است که در خیمه و چادر رسول اکرم ^{(صل الله علیه و آله)} اقامت کرده است. هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه دلش هوای مسجد سهله را دارد. 

 عرض کردم: حضرت قائم ^{(عجل الله فرجه)} تا پایان زندگانی در مسجد سهله خواهد ماند؟ 

فرمود: « آری ». 

پرسیدم: اهل ذمه، در نظرش چگونه خواهند بود؟ 

فرمود: « با اهل ذمّه از راه مسالمت آمیز وارد می شود؛ هم چنان که پیامبر ^{(صل الله علیه و آله و سلم)}  مسالمت‌آمیز رفتار می کرد  و آنان در حال خواری جزیه می پردازند»

عرض کردم: «با ناصبی هایی که با شما دشمنى میورزد چطور؟»

 فرمود: «نه اى ابا محمد! کسى‏ که با ما مخالفت کند، در دولت ما بهره‏ اى ندارد، خداوندمتعال در دوران قیام قائم است که خون آنها را بر ما حلال کرده است،

 پس امروز آن [مبارزه با نواصب] بر ما و شما حرام است، [پس مراقب باش که] کسی موجب فریب تو نگردد، آنگاه که قائم ما قیام کند انتقام خدا و پیامبر و همه ما را خواهد گرفت.» 

*****

حدیث سوم: 

ِ عَنْ سَلَّامِ بْنِ الْمُسْتَنِیرِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یُحَدِّثُ‏:

إِذَا قَامَ‏ الْقَائِمُ‏ عَرَضَ‏ الْإِیمَانَ‏ عَلَى‏ کُلِ‏ نَاصِبٍ‏ فَإِنْ دَخَلَ فِیهِ بِحَقِیقَةٍ ، وَ إِلَّا ضَرَبَ عُنُقَهُ ، أَوْ یُؤَدِّیَ الْجِزْیَةَ کَمَا یُؤَدِّیهَا الْیَوْمَ أَهْلُ الذِّمَّةِ ، وَ یَشُدُّ عَلَى وَسَطِهِ الْهِمْیَانَ، وَ یُخْرِجُهُمْ مِنَ الْأَمْصَارِ إِلَى السَّوَادِ.

_{(الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏8، ص: 227 ح288)}

 سلام بن مستنیر مى‏ گوید: شنیدم امام باقر ^{علیه السّلام} فرمود:

 «وقتى حضرت قائم قیام کند، ایمان را بر هر ناصبی عرضه مى‏ کند، پس اگر پذیرفت و به حقیقت در ایمان داخل شد، درامان است، وگرنه یا گردن زده مى‏ شود یا آن‏طور که امروز اهل ذمه جزیه مى‏ دهند، آن ناصبی هم جزیه پرداخت مى ‏کند، و امام ^{علیه السّلام} همان همیانى که علامت اهل ذمّه است را به کمر آن ناصبی -که ایمان را نپذیرفته- مى بندد، و آنان را از شهرها به روستاهای دور تبعید می کند.»

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته