جلسه 13 - باب1 : فصل13 : حدیث 1 - علل نامگذاری حضرت به «قائم» که قیام میکند به امرِ عظیمِ الهی بعد از فراموش شدن یادش و ارتداد اکثر قائلین امامتش
با سلام
لینک دانلود فایل صوتی جلسه 13، شنبه 4 مهر 1394 (8.8 MB سرور پرسرعت)
در جلسه سیزدهم از شرح روایات کتاب «الشموس المضیئه»، جناب استاد عابدینی (حفظه الله)، در ادامه شرح فصل سوم، ارجاعی به فصل 13 کتاب کردند (پیرامون معانی اسماء و کنیه ها و القاب حضرت) و به شرح حدیث اول از آن فصل پرداختند.
ایشان ضمن بیان مجدّد در مورد «سنّت تکرار» در تاریخ انبیاء و عرصه غیبت و ظهور حضرت حجّت، به علل نامگذاری حضرت به «قائم» اشاره کردند که قیام میکند به امری عظیم و الهی بعد از آنکه یادش فراموش شده و اکثر قائلین امامتش مرتد و منکر او شده اند.
********
متن و ترجمه احادیث در این جلسه:
الفصل الثّالث عشر فى بعض المعانى الواردة لأسمائه و کناه و ألقابه علیه السّلام
1- عن الصّقر بن دلف، قال سمعت أبا جعفر محمد بن علىّ الرّضا علیهما السّلام یقول:
«إنّ الإمام بعدى ابنى علىّ، أمره امرى، و قوله قولى، و طاعته طاعتى، و الإمامة بعده فى ابنه الحسن، أمره أمر أبیه، و قوله قول أبیه، و طاعته طاعة أبیه.» ثمّ سکت، فقلت له: «یابن رسول اللّه! فمن الإمام بعد الحسن؟» فبکى علیه السّلام بکاء شدیدا،
ثمّ قال: «إنّ من بعد الحسن ابنه القائم بالحقّ المنتظر.»
فقلت له: «یابن رسول اللّه! لم سمّى القائم؟»
قال: «لأنّه یقوم بعد موت ذکره، و ارتداد أکثر القائلین بإمامته.»
فقلت له: «و لم سمّى المنتظر؟»
قال: «لأنّ له غیبة تکثر أیّامها و یطول أمدها، فینتظر خروجه المخلصون، و ینکره المرتابون، و یستهزء بذکره الجاحدون، و یکثر فیها الوقّاتون، و یهلک فیها المستعجلون، و ینجو فیها المسلمون.»[1][2]
(منبع متن: الشموس المضییة ؛ ص50)
معنى نامها، کنیهها و لقبهاى آن حضرت علیه السّلام
1. صقر بن دلف مىگوید: از امام جواد علیه السّلام شنیدم که مىفرمود: «امام بعد از من پسرم على است، امر او امر من، سخن او سخن من و اطاعت او اطاعت از من است؛ امامت پس از او به پسرش حسن مىرسد، امر او امر پدرش، سخن او سخن پدرش و پیروى از او پیروى از پدرش است. سپس ساکت شد. عرض کردم: یابن رسول اللّه، پس امام بعد از حسن کیست؟ امام علیه السّلام سخت گریه کرد، سپس فرمود: «بعد از حسن، فرزندش قائم به حق، امام منتظر است.» عرض کردم: «یابن رسول اللّه چرا آن حضرت، قائم نامیده شده است؟ فرمود: «زیرا بعد از آنکه یاد و نام او مرد و اکثر معتقدان به امامتش از او برگشتند قیام مىکند.» بعد عرض کردم: «چرا آن حضرت منتظر نامیده شده است؟» فرمود: زیرا دوران غیبت او بسیار طولانى مىشود، دینداران و خداجویان ناب منتظر خروج او هستند و شکاکان بىایمان، او را انکار مىکنند، منکران- حق و دیانت- یاد و نام او را مسخره مىکنند، و عدّه زیادى براى ظهور او وقت و زمان تعیین مىنمایند، برخى که شتابزده و عجولند- یا با متوسل شدن به مدعیان دروغگو یا با ناامید شدن از آمدن مهدى و انکار او- خود- و دینشان را به نابودى مىکشانند و مسلمانان واقعى که تسلیم امر امامت هستند از خطرها رسته و نجات مىیابند.»[3]
(منبع متن: ظهور نور، ص: 64و65)
[1] ( 1) بحار الأنوار، ج 51، ص 30، الرّوایة 4.
[2] سعادت پرور، على، الشموس المضییة، 1جلد، منشورات موسسه پیام آزادى - تهران، چاپ: اول، 1416 ق.
[3] ( 1). بحار الانوار، ج 51، ص 30، روایت 4.
