پای درس استاد

سلسله مباحث اعتقادی جناب استاد حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا عابدینی

پای درس استاد

سلسله مباحث اعتقادی جناب استاد حجت الاسلام و المسلمین محمدرضا عابدینی

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده محمدحسین صالحی، افتخار دارم که از سال ۱۳۸۷ پای درس استاد عزیز و عظیم القدری درحوزه علمیه مقدسه قم هستم، و از همان آغاز طلبگیم از برکات علمی و معنوی ایشان بسیار استفاده برده ام.

جناب استاد حجت الاسلام والمسلمین عابدینی، که از تلامذه مراجع و آیات عظام اسلام هستند وخصوصاً ازمحضر بزرگانی مانند حضرات علامه حسن زاده آملی، آیت الله بهجت،علامه جوادی آملی، آیت الله ممدوحی، آیت الله بهاء الدینی، آیت الله محفوظی و... بهره برده اند، و از نظر فکری نیز بالأخص ممحّض در آثار و افکار علامه طباطبایی(رحمة الله علیه) میباشند.

استاد عابدینی شنبه ها در برنامه تلویزیونی سمت خدا (شبکه ۳) با صداوسیما همکاری دارند.

تاکنون درمحضر استاد عزیز دروس ذیل استفاده شده:

* از سال ۸۵ : درس شرح روایات معاد (از ابواب معاد بحار الانوار : ج۶و۷و۸) :
هفته ای یک جلسه، که کل مباحث در ۲۵بهمن۹۳ به پایان رسید.

* از سال ۹۰ : درس شرح تفسیر المیزان
یکشنبه و دوشنبه و سه شنبه (یک ساعت قبل اذان ظهر)
(آدرس فعلی: حدفاصل میدان معلم و میدان بسیج، مدرسه علمیه امام کاظم(ع)، ساختمان امام رضا(ع) همکف، مدرس۲۷ )
که فقط امکان حضور برادران می باشد.
تا ۱۱ دی ۹۷ در جلسه ۵۲۴ تا آخر تفسیر آیه ۲۵۷ سوره بقره (المیزان،ج۲ ص۳۴۷) به اتمام رسیده است، و شرح جلد دوم المیزان ادامه دارد.

* از سال ۹۱ : درس شرح روایات اصول کافی
چهارشنبه (یک ساعت قبل اذان ظهر)
(در همان مدرسه علمیه امام کاظم -علیه السلام-)
تا ۱۲ دی ۹۷ درجلسه ۲۶۷ : کتاب الحجّة کافی، باب۴۱- فی شأن «انا انزلنا»

* از سال ۹۲ : درس اسفار ( از جلد اول) :
هرروز ساعت۷ صبح (بهار س۸)، معلم، کوچه ۲۱،بعد مسجد سلماسی، دارالعلم امام حسن(علیه السلام)

* از ۲ اسفند ۹۳ : درس مهدویت (شرح روایات غیبت، ظهور و رجعت)، سه شنبه ها، ساعت۱۸:۰۰ (فصل پاییز و زمستان بعد نمازعشا)
آدرس: خیابان سمیه، کوچه ۱۱ (جنب مخابرات)، پ۱، حوزه علمیه ثامن الأئمه(ع)، با امکان حضور خواهران.

*******

از آنجا که معارف ناب مهدویت بسیار مورد نیاز جوانانی مثل بنده است، آنها را از طریق این وبلاگ برای شما منتظران امام زمان (علیه السلام) منتشر میکنیم.

امید است که مورد نظر حضرت حجّت قرار بگیرد، و گامی کوچک برای تعجیل در فرج موفور السّرور ایشان بشود.

الهی وفّقنا لما تحبّ و ترضی
و السلام علی من اتّبع الهدی

طبقه بندی موضوعی
کلمات کلیدی
آخرین مطالب
پربیننده ترین مطالب
آخرین نظرات
  • ۲۲ آبان ۹۹، ۰۸:۳۳ - محمد کمیل بادامی
    خیلی خوب
پیوندها

۱۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «علم در زمان ظهور» ثبت شده است

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۷۲، سه شنبه ۱۹ دی ۱۳۹۶ (24 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۲۱ ربیع الثانی ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (31.57 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه پانزدهم)

🌸 برهان محبت به جمال و کمال مطلق
🌸 با توجه و معرفت به مظهر تام صفات کمال و جمال الهی در مقام امام است که انسان حب ذاتش منقلب به حب الله میشود
🌸 محبت به جمال و کمال تعلّق میگیرد. هر قدر که کمال و جمال به مراتب تشکیکی اش در فردی بیشتر باشد، و ما معرفت به آن کمالات در آن فرد بیابیم، به میزانِ ظهورِ کمالاتش به وی محبت می یابیم و حرکتِ حبی و شوقی بسوی کمالاتِ او پیدا میکنیم.
🌸 این حالتِ کمال طلبی و جمال طلبی که در انسان بخاطر «حبِّ ذاتش» وجود دارد و حرکتِ مشتاقانه دارد تا آن جمال و کمال را در خودش بیابد، وقتی این محبّتِ ذاتی به «کمال مطلق» و «جمال مطلق» (در خداوندمتعال و ظهورِ تامّه اش در حجّت خدا) تعلّق می یابد، این حرکتِ حبّی که از «حبّ ذات» بوده بتدریج منقلب به «حُبُّ الله» می شود.
🌸 انسان در این حرکتِ حبّی به فنا میرسد و ذاتِ خودش را هم متعلّق به الله می بیند. ذاتش را «عینِ ربط» به آن حقیقتِ «عینِ کمال» و «عینِ جمال» می یابد. خودش را قبل از اینکه مربوط به خودش بداند، مربوط به او می یابد. می بیند که ذاتش اول مالِ اوست، و تمامِ کمالاتِ متجلّی در وی هم اولاً و آخراً و ظاهراً و باطناً کمالاتِ خداست، و عبد در تمامِ ارکانِ وجودش «عینِ وابستگی و بندگی» به اوست.
🌸 وقتی انسانها «ظهورِ جامعِ کمالاتِ الهی» را با مراتب علم و معرفت و شهود از «ظهورِ نورِ الهی» در «مقامِ امام» می یابند، و مصداقِ کمالاتِ الهی را در تحقق «خُلقِ قرآنی» و «جلواتِ اسماءُ اللهی» و ظهورِ «رحمت و علم و قدرتِ الهی» در امام معصوم (علیه السلام) تماشا میکنند، می بینند که وی تجلّیِ اعظم و ظهورِ اتمّ در کمالات است، و شدّتِ عشق و محبّت به وی می یابند. امامی که همه ی صفاتِ کمالی را دارد (در کمّیّتِ کمالات حد ندارد)، و به هر صفتِ کمالی هم در اوج مراتبش متحقق است (در کیفیّتِ کمالات هم حد ندارد).
🌸 وقتی در دورانِ ظهور توجّه به این حقیقتِ ظهورِ اعظم میشود، همه ی مردمان حرکتشان بسوی کمالاتِ الهی و قرب بسوی خدا شتابی عظیم می یابند. شدّتِ کار و شدّتِ حرکت و شدّتِ جهادِ اکبر در سیر و سلوک ایجاد شده، و حرکت بسوی کمالاتِ الهی با مسابقه ی مؤمنین در مراتب و درجاتِ کمال ایجاد میشود. آنجا هم امر به معروف و نهی از منکر هست، منتها نهی از منکر در رفع تنبلی ها و کم کاری هاست، و امر به معروف در معرفت بخشیدن به مراتب بالاتر و حرکت با شتاب بیشتر بسوی آنهاست.
🌸 در دورانِ قبل از ظهور، تمامِ لذات دنیایی و توجّهاتِ به کثرات دنیوی و اصطکاک ناشی از موانعِ شیطانی، حاجب و مانع و منصرف کننده ی انسان از توحید میشد، و حد زننده بر حرکت بسوی کمالات و موجب غفلت از جذبه های الهی بود. اما در دورانِ بعد از ظهور و استقرارِ حاکمیّتِ الهی، تمامِ آن لذّات و کثرات، وصل کننده به جذبه های الهی و تقویت کننده‌ی حرکت انسان بسوی کمالات میشوند، و هیچ چیز حاجب و مانع برای ظهورِ توحید با درجاتش در انسانها نیست.
🌸 ما هم که در امروزمان بخواهیم از الگوهای ترسیم شده در دورانِ استقرارِ حاکمیّتِ الهی توسط امام زمان (علیه السلام) بهره ببریم، باید جاذبه های کمالات را مصداقاً در خود و جامعه ایجاد نماییم، تا با توجّه به مصادیقِ کمال و جمال الهی، لذّتِ بیکرانِ از شکوفاییِ کمالاتِ الهی در انسان را ظاهر نماییم، و ارائه ی کمالات به صرف گفتگو در مفاهیم نباشد، و مصداقِ کمالات در جامعه مورد توجّه قرار بگیرد، تا حرکتِ عمومیِ جامعه بسوی آن کمالاتِ الهی محقق شود.
🌸 امام علی (علیه السلام) در همان صحنه های جلالتش در اوجِ ظهورِ سطوت و عظمت و قدرت و غلبه و سلطه اش در قتال و جهاد با دشمنان، میبینیم که در همان صحنه های ظهورِ صفاتِ جلالتِ الهی، دارند اوصافِ جمالی و شدّتِ رحمت و محبت و لطافت و دلسوزیشان را برای نجات و هدایتِ دشمنان ظاهر میکنند، و آن غصّه هایی که بر انحراف دشمنان میخورند و تلاشی که برای کمک به نجاتشان از عذاب الهی دارند، همه موجب شیفتگی و دلدادگی به این شخصیّتِ نورانی میشود. مثلاً در جنگ نهروان با خطابه ها و روشنگریشان دو سوم از سپاه دشمن را از جنگ و قتال منصرف میکنند، و بعد از جنگ، وقتی در میانِ کشته های دشمن قدم میزنند به شدّت گریه میکنند و میفرمایند که دستِ خودم با دستم قطع کردم! و همینطور در جنگ جمل که اوج رحمتِ حضرت بر دشمن بعد از غلبه بر آنها آشکار میشود، که به احدی از یارانش اجازه تعدی و تندی به دشمن نمیدهد، و حتی یکی از یارانش را که جوابِ بد دهنی یکی از دشمنان را داده بود، بر آن یارش حد جاری میکند.
🌸 وقتی عظمتِ کمالات و مناقب و جمال و جلال الهی در اوصاف و اعمالِ امام أمیرالمؤمنین علی (علیه السلام) را در دورانِ خودشان ببینیم و شدّت علاقه و عشق و انس و محبت به مولا بیابیم، آنگاه می فهمیم هنگامی که ظهورِ تمام و کمالِ آن اوصافِ متعالی در دورانِ ظهورِ امام زمان (علیه السلام) در شناخت کاملِ عمومی در مردم آشکار شود، آنگاه چه حرکتِ پرشتابِ عمومی و سرعتِ عظیمی در حرکتِ حُبّی و انس و عشق در تمامِ صحنه های جامعه ظاهر میشود، که همه با جذبه های ربوبی در ظهورِ نورانیّتِ الهی در امام (علیه السلام) به اوج کمالاتِ الهی بار می یابند.
🌸 درکِ درد و داغی که اولیاء الهی در نداشتنِ مراتب بالاتر قرب میچشند، و شدّتِ سوز و گدازی که برای یافتنِ درجاتِ عظیمتر از جمال و کمال مطلق دارند، بسیار شدیدتر و عمیق تر از درد و سوز و گدازی است که یک مؤمنِ گنهکار دارد و داغِ محرومیتش از ورود به حریمِ کمالاتِ الهی را میچشد. درد و داغِ و سوز و گدازی که مقرّبان و «سابقون» در دورانِ ظهور دارند، بسیار شدیدتر از درد و داغ و سوز و گدازی است که مؤمنین و «اصحابِ یمین» در دورانِ قبل از ظهور برای سیر بسوی خدا دارند. هرچه سلوکِ انسان بسوی خدا عمیقتر شود، درد و داغ و سوز و گدازش شدیدتر شده، چون ادراکش از قلّه‌ی توحید عمیقتر گشته، و احساسِ محرومیّتش از عمقِ مراتبِ بالاتر و درجاتِ عظیمِ قرب بیشتر است. بکّائین عالَم از آدم و یوسف و یونس و یعقوب و امام سجاد (علیهم السلام) همه از معصومین و مخلَصین هستند و چنین گریه و سوز و گداز عمیقی در زندگیشان داشته اند.
🌸 اولیاء الهی بخاطر همین سوز و گداز و شدّت داغ و درد و درکِ عمیقترشان، احساسِ اضطرارشان به خدا و شدّتِ نیاز و وابستگی و بندگیشان به دستگیریِ الهی، بیشتر میشود، و عمقِ توجّهشان به ذکر خداوند بالاتر رفته، و از آن ذکرُالله، طمأنینه و صبوری و تحمّل و مقاومتشان در برابر برخورد با موانعِ ناشی از اغیار و دشمنان بیشتر میشود.
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۷۱، سه شنبه ۱۲ دی ۱۳۹۶ (27.6 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۱۴ ربیع الثانی ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (36.48 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه چهاردهم)

🌸 رابطه توحید الوهی با توحید ولایی که معرفت خدا تابع معرفت به ولایت حجت خداست
🌸 شدت علم و معرفت به حضرت حجّت (علیه السلام) موجب شدت عشق و اطاعت و سیر در مراتب یقین و فناست
🌸 کمالاتی از حقایق مقام امام هست که گفتنی نیست و تحت لفظ و مقال نمیگنجد. لذا تمام کمالات امام و حقایقش در قرآن و احادیث گفته نشده، بلکه آنچه گفتنی بوده گفته شده، که آن گفته شده ها را هم اوحدی از مؤمنان ممتحن به ایمان میفهمند و درک مصداقی آن را می یابند.
🌸 طاعتِ خدا با طاعتِ حجّت خدا محقق میشود. طاعت و عبادت خدا تابع میزان علم و معرفت به خداست (فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ)، و طاعتِ امام هم تابع میزانِ علم و معرفت به امام است (الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِه‏).
🌸 امام حسین (علیه السلام) بیرون آمد بسوی اصحابش، و به ایشان فرمود: «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ ذِکْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلَّا لِیَعْرِفُوهُ فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ»، «ای‌ مردم‌! بدرستی که‌ خداوند عزّوجلّ، خلق‌ خود را نیافریده‌ مگر برای‌ آنکه‌ به‌ او معرفت‌ و شناخت پیدا کنند، پس‌ وقتی که‌ او را معرفت بیابند، به میزان معرفتشان در مقام‌ بندگی‌ و عبودیّت‌ او برمی‌آیند؛ و به‌ واسطه‌ عبادت‌ و بندگی‌ او از عبادت‌ و بندگی‌ غیر او بی نیاز می‌گردند»، سپس مردی از اصحابش برخواست و پرسید: «یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی فَمَا مَعْرِفَةُ اللَّهِ ؟»، ای فرزند رسول خدا، پدرومادرم به فدایت، اینکه فرمودی، معرفتِ خدا چیست؟ ؛ امام حسین (علیه السلام) در پاسخ فرمود: «مَعْرِفَةُ أَهْلِ کُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ الَّذِی یَجِبُ عَلَیْهِمْ طَاعَتُهُ»، «معرفت خدا، معرفت اهل هر زمانی به امام زمانشان است که خدا طاعتِ آن امام را بر ایشان واجب نموده است».

🌸 بیان امام حسین (علیه السلام) نشان میدهد که معرفت به توحید الوهی، از طریق معرفت به توحید ولایی در نظام امامت و ولایت محقق میشود. اگر انسان ها نسبتشان با امام، نسبتِ طاعتِ محض و شأن و فعلِ امام بشوند، بمانند نسبتی که بدن با روحِ الهی دارد، در این طریق انسانها به منزله‌ی بدن برای روحِ امام میشوند و تولّی به «روحِ امام» می یابند و با وجوب طاعت در برابر امام به تبعیت کامل و تسلیم محض در برابر امام میرسند و مراتب فنا در ولایت الهی را طی مینمایند، و از کانالِ ولایتِ الهی در امام، به حریمِ توحید الوهی راه می یابند. طاعت و عبادتِ خدا، با اطاعت از حجّت خدا محقق میشود، و اطاعت از حجّت هم تابع میزانِ معرفت به مقام امام محقق میشود.
🌸 در بیان حدیث مذکور، معرفتِ خدا تابع معرفت به حجّت خدا بیان شده است، در یافتنِ «معرفتِ تفصیلی»به حقایق توحیدی، و در دعای «اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَک» معرفتِ رسول و معرفت حجّتِ خدا تابع معرفتِ خداوند بیان شده )اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی نَفْسَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی نَفْسَکَ لَمْ أَعْرِفْ نَبِیَّکَ اللَّهُمَّ عَرِّفْنِی رَسُولَکَ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِی رَسُولَکَ لَمْ أَعْرِفْ حُجَّتَکَ‏(، که با یافتنِ «معرفتِ اجمالی» به توحید و اقرار به ربوبیّتِ خدا در هستی، از آن شناخت اجمالی راهنما به شناخت رسول و تبعیّت از وی می شود، و از شناخت خدا و رسولش به شناخت حجّت الهی و تبعیت از وی راه می نماید. اما بعد از آن، به میزانِ معرفت و شناختِ با مراتب یقین نسبت به رسول و حجّت خداوند و تحقق مراتب فنا در تبعیّت از ایشان، بواسطه ی معرفتِ حجّت خدا به معرفتِ تفصیلیِ بالاتر نسبت به خداوند سبحان راه می یابد.
🌸 شدت علم و معرفت به امام، موجب یافتن شدّت عشق و محبّت به امام میشود، و شدّت عشق و محبت، موجب تسهیل اطاعت و سرعت در سیر با معرفت به امام میشود، و عبور از موانع و اصطکاک های مسیر را آسان میکند، و انسان را با مراتب اطاعت و محبت و عشق به امام به مراتب یقین و فنای در ولایت الهی میرساند.
🌸 انسان با مراتبِ علم و معرفت و یقین به حقیقتِ امامت، به مراتب قرب و اطاعت و تسلیمِ محض و فنا در برابر ولایت الهی در امام میرسد. علم در زمانِ ظهور، با شدّت میزانِ علم و معرفت به حقیقتِ امامت، عظمتی نامتناهی می یابد، که این معرفت به امام در دورانِ غیبت هم قابل تحقق است، و میتوان با یافتنِ حقایقِ معرفت به امام و رسیدن به مراتب یقین و تسلیم در برابر او، به مراتب معیّت و همراهی با امام در سخت ترین صحنه‌ی اطاعت در قتال و جهاد و شهادت نائل شد.

🌸 میزانِ «مراتبِ معرفت به امام»، انسان را به «مراتبِ معیّت و فنا» در برابر امام میرساند، که هرکس معرفت به امام بیابد، «هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ» همراهِ قائم (علیه السلام) است در خیمه گاهش در کارزار (در مرتبه ای از معیّت و مرتبه ای از معرفت در علم الیقین)، و بلکه بالاتر «کَمَنْ قَاتَلَ مَعَهُ» همراه قائم (علیه السلام) است در متنِ قتال و کارزار جهاد با دشمنان در هنگامه‌ی فتنه های سخت دوران قیام زمانه‌ی ظهور (در مرتبه ای بالاتر از معیّت و فنا و مرتبه ای بالاتر از معرفت در عین الیقین)، و بلکه در بالاترین مرتبه «کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ )صل الله علیه و آله(» همراه قائم (علیه السلام) است با فنای محضی که در مقام شهادت در رکاب رسول خدا )صل الله علیه و آله( به آن نائل میشود (در بالاترین مرتبه معیّت و بالاترین مرتبه معرفت به حق الیقین). کسی که به سیر در این مراتب معیّت و معرفت به امام برسد به بیان امام صادق )علیه السلام( «تقدّم یا تأخّر امر ظهور برایش ضرر و محرومیّتی ایجاد نمی نماید (چرا که غرض از ظهور رسیدن به همین مراتب معرفت به مقام امام است)» چنانکه در ضمن بیان این مراتب میفرمایند: «مَنْ مَاتَ وَ لَیْسَ فِی رَقَبَتِهِ بَیْعَةٌ لِإِمَامٍ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً ، وَ لَا یُعْذَرُ النَّاسُ حَتَّى یَعْرِفُوا إِمَامَهُمْ ،  «فَمَنْ مَاتَ وَ هُوَ عَارِفٌ بِالْإِمَامَةِ لَمْ یَضُرَّهُ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ» وَ کَانَ کَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ» قَالَ ثُمَّ مَکَثَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ «لَا بَلْ کَمَنْ قَاتَلَ مَعَهُ ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ وَ اللَّهِ کَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ )صل الله علیه و آله(» (بحار الأنوار ، ج‏27، ص126 حدیث 116(.
🌸 صبر و استقامت در راه خدا هم تابع میزان معرفت به حجّت خدا و مقامِ ولایتِ اوست، فلذا مؤمنینِ با معرفت بالا به امام زمان (علیه السلام) در دوران غیبت و ظهور، با عظمتِ مراتب معرفت و یقینی که نسبت به مقام ولایت دارند، عظمتِ در میزانِ صبر و استقامت هم میابند، چنانکه رسول خدا (صل الله علیه و آله) به صحابه شان میفرمایند هر یک از آن مؤمنین (در دوران غیبت و ظهور( توان و معرفت و صبرشان معادل پنجاه برابر صبر و معرفتِ شما صحابه ی من است (هرچند شما صحنه های سخت بدر و احد و حنین را داشته اید)، و اگر آنچه بر آن اصحاب امام زمان )علیه السلام( حمل شده و تحمّلش را یافته اند، بر شما حمل میشد شما صبر و تحمّل آنها را نمیداشتید: «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صل الله علیه و آله) : سَیَأْتِی قَوْمٌ مِنْ بَعْدِکُمْ الرَّجُلُ الْوَاحِدُ مِنْهُمْ لَهُ أَجْرُ خَمْسِینَ مِنْکُمْ ». قَالُوا : یَا رَسُولَ اللَّهِ نَحْنُ کُنَّا مَعَکَ بِبَدْرٍ وَ أُحُدٍ وَ حُنَیْنٍ وَ نَزَلَ فِینَا الْقُرْآنُ!! ، فَقَالَ» : إِنَّکُمْ لَوْ تَحَمَّلُوا لِمَا حُمِّلُوا لَمْ تَصْبِرُوا صَبْرَهُم‏» (بحار الأنوار ، ج52، ص130 حدیث 26(.

  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۷۰، سه شنبه ۵ دی ۱۳۹۶ (25.7 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۷ ربیع الثانی ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (33.81 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه سیزدهم)

🌸 اینکه امام «خزائن علم الهی» و «قائم بالأمر» است تحت اسم الظاهر در لفظ آمده، ولی درکش تاکنون تحت اسم الباطن مخفی مانده و در دوران ظهور به علم شهودی درک میشود.
🌸 تمام آنچه تاکنون در لفظ امکان ظهور داشته و بیان شده، اما به حقیقت مصداقِ عینی اش ظهور نیافته و درک نشده و تحت اسم الباطن مانده، در دوران ظهور آن مصادیقِ عینیِ کمالاتِ توحیدی و امامت و نبوّت هم از تحت اسم الباطن ظهور کرده و تحت اسم الظاهر قرار گرفته و برای عموم مردم آشکار میشوند، و به علم شهودی مورد معرفت مردم قرار میگریند.
🌸 از جمله حقایقی که در نظام امامشناسی در لفظ بیان شده، اما درک حقیقتش برای مردم نشده، این است که معصومین (علیهم السلام) خزینه های علم و قدرت و اسماء الهی هستند، و خزائن علم الهی و خزینه ی عرشیِ تمامِ موجودات هستی تحت نظام ِ وجودیِ آنهاست.
🌸 عرش الهی ظهورش به حقیقتِ نظامِ وجودی معصومین (علیهم السلام) در قیامت برپاست. ایشان حامل و حاوی عرش اند. عرش که سلطه ی علمیِ الهی است و خزائن موجودات در آن مضبوط است، خزائن هستی در مقامِ عندنا نزد «خلیفة الله» است، که خداوند متعال خلیفه اش را با خویش جمع نمود و فرمود: «وَ إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ»، هیچ شیئی نیست مگر آنکه خزائنش نزد ماست؛ و امام باقر (علیه السلام) : میفرمایند: «وَ اللَّهِ إِنَّا لَخُزَّانُ اللَّهِ فِی سَمَائِهِ وَ خُزَّانُهُ فِی أَرْضِهِ لَا عَلَى ذَهَبٍ وَ لَا عَلَى فِضَّةٍ وَ إِنَّ مِنَّا لَحَمَلَةُ الْعَرْشِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ» (بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 3).
🌸 شیعیانِ امام نیز به مراتب معرفت و طاعت، مراتبِ ظهور خزائنِ وجودیِ امام میشوند، که امام باقر (علیه السلام) میفرمایند: «نَحْنُ خُزَّانُ اللَّهِ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ شِیعَتُنَا خُزَّانُنَا وَ لَوْلَانَا مَا عُرِفَ اللَّهُ» (بصائر الدرجات، ج1 ص105 فصل دوم باب 19 حدیث 11)، «ما خزائن الهی هستیم در دنیا و آخرت، و شیعیانِ ما خزائنِ ما هستند، و اگر ما نبودیم خداوندمتعال شناخته نمیشد».
🌸 تمام عالَم هستی در مراتب زمین و آسمان به حقایقِ علمی و باطنیِ شان، در ظرف خزائن علم الهی قرار دارند، که معصومین خزائنِ علم الهی هستند، و تمامِ اشیاء و ظهوراتِ تمام اسماء الهی، مشهود و معلوم نزد ایشان هستند. (که طلا و نقره تازه یکی از اشیاء در خلقتند، و خزینه بودنِ معصومین محدود به این گنجهای مادی نیست). امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «وَ اللَّهِ إِنَّا لَخُزَّانُ اللَّهِ فِی سَمَائِهِ وَ أَرْضِهِ لَا عَلَى ذَهَبٍ وَ لَا عَلَى فِضَّةٍ إِلَّا عَلَى عِلْمِه‏» (بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 2).
🌸 امام معصوم (علیه السلام) حجّت الهی بر تمامِ زمین و آسمانهاست، چون اوست که خزائن علم الهی و ترجمان وحی الهی و قائمِ به أمر وحدانیّت و فردانیّت الهی در ارض و سماء است: «نَحْنُ خُزَّانُ اللَّهِ عَلَى عِلْمِ اللَّهِ وَ نَحْنُ تَرَاجِمَةُ وَحْیِ اللَّهِ نَحْنُ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ عَلَى مَنْ دُونَ السَّمَاءِ وَ فَوْقَ الْأَرْضِ» (بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 6). فلذا امام زمان (علیه السلام) با حجّت بودنش بر مردمان، ایشان را به مراتب خزائن الهی میرسانند، و مردم را وصل به اصلِ وجودشان در خزائنِ عندالله مینمایند.
🌸 امام (علیه السلام) وجودش در عالَمِ خلق، وجودِ امری است، که خلائق را با تبعیت و محبتشان به او، به نشئه ی عالم امر میرساند، و متصل به خزائن اسماء الهی و حامل و حاوی آنها میگرداند. در دوران ظهور عالَم خلق بواسطه ی ظهورِ امری در کانال وجودیِ امام، تبدیل به نشئه ی عالَم أمر میگردد، و تمام مردم در این ظهورِ نوری از عالَم أمر است که در همه جا ظهورِ حضرتِ حجّت را تماشا میکنند، و از هر حُسن و کمالی که توجّه می یابند «وجهُ الله» را ظاهر میبینند که دارد تفرّد أمر الهی و توحید را در هستی نمایان میکند و در هر صحنه‌ی زیبایی آن امام است که میفرماید: «أنا القائمُ بالأمر». امام صادق (علیه السلام) میفرمایند: «إِنَّ اللَّهَ وَاحِدٌ مُتَوَحِّدٌ بِالْوَحْدَانِیَّةِ مُتَفَرِّدٌ بِأَمْرِهِ فَخَلَقَهُمْ خَلْقاً فَقَدَّرَهُمْ لِذَلِکَ الْأَمْرِ فَنَحْنُ هُمْ یَا ابْنَ أَبِی یَعْفُورٍ فَنَحْنُ حُجَجُ اللَّهِ‏ فِی عِبَادِهِ وَ خُزَّانُهُ عَلَى عِلْمِهِ وَ الْقَائِمُونَ بِذَلِکَ [الْأَمْرِ(بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 7).
🌸 امام (علیه السلام) حقیقتِ دین و قیامِ به آن را در «ظهورِ أمر الهی و وحدانیت و فردانیّت الهی» قائم مینمایند، و خزائنِ علم الهی را در نظام تکوین، و خزائن وحی الهی را در نظام تشریع، آشکار مینماید، و صندوقِ صفوه‌ی خزائن وحی قرآن است، و اوست که در کانالِ وجودیش معرفة الله آشکار است، و اگر نظر به نورِ متجلّی در امام نشود، خداوند متعال برای مردم شناخته نخواهد شد.  امام باقر (علیه السلام) میفرمایند: «بِنَا عُبِدَ اللَّهُ وَ بِنَا عُرِفَ اللَّهُ وَ بِنَا وُحِّدَ اللَّهُ / لَوْلَانَا مَا عُرِفَ اللَّهُ » (بصائر الدرجات، ج1 ص87 و ص105، فصل دوم، باب 3 حدیث16 و باب 19 حدیث 11). و امام صادق (علیه السلام) میفرمایند: «نَحْنُ وُلَاةُ أَمْرِ اللَّهِ وَ خَزَنَةُ عِلْمِ اللَّهِ وَ عَیْبَةُ وَحْیِ اللَّه‏»(بصائر الدرجات، ج1 ص104 فصل دوم باب 19 حدیث 8).
🌸 چه کسانی در زمانه ی امروز، آمادگی و تحمّل درکِ شهودیِ حقیقتِ مصداقیِ این حقایق را یافته اند، و میتوانند شهوداً حضورِ امام را در تمامِ توجّهاتشان بیابند، و جز نظر به «وجهُ الله» در تمامِ وجوه و توجّهاتشان نباشد، تا در هنگامِ ظهورِ این حقیقت در ظهورِ امام زمان (علیه السلام) تحمّل این شکوفایی را در نظام معرفت و عملشان داشته باشند، و از این فروغ پرشکوه نور خدا در تمامِ ارض و سماء فرار نکنند، و دیدار و لقاء با امام را در لحظه لحظه ی زندگیشان انکار ننمایند، و قلباً بیابند که: «لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ» (بقره، 115).
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۹، سه شنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۶ (30.1 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۳۰ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (43.32 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه دوازدهم)

🌸 انبیاء مظهر اسم الظاهر در قوس نزول هستند، و اوصیاء مظهر اسم الباطن در قوس صعودند.
🌸 امام زمان (علیه السلام) آخرین وصی، و وارث علمِ باطنی تمام سابقین، برای اظهار آنهاست.

🔶 در نظام تکوین:
🌸 در قوس نزول: عالَم خلقت هر لحظه از « علم ---به---> عین » میآید و بسط میشود. (تمام عالَم هستی همان علم الهی است که ظهورِ عینی یافته است).
🌸 در قوس صعود: عالَم خلقت هر لحظه از « عین ---به---> علم » میرود و قبض میشود. (این هر لحظه معاد و قیامت و رجوع هستی به خداست، که از عالَم شهود به غیب و علم الهی قبض میشود).

🔶 در نظام تشریع:
🌸 در قوس نزول: انبیاء الهی با دریافت وحی حقایق هدایت و معانی را از « علم ---به---> عین » ظاهر کردند (مطابق استعداد خود و ظرفیت مردم زمانه).
🌸 در قوس صعود: بواسطه تعالیم انبیاء الهی و مشاهدات و مکاشفات و مسیری که ایشان نشان داده اند، حرکت انسان ها با عبور از « عین ---به---> علم » محقق میشود، که از صورت های ظاهر عالم شهود عبور کرده وارد به حقایق باطنی عالم غیب در آنها میشوند.
🌸 مثالِ انتقال علم: شما وقتی سخن میگویید اول معنا را از علم (در عقل) به عین (در لفظ و زبان) ظاهر میکنید، و نطق به اظهار علم می یابید. سپس کسی که مخاطب شماست و اختیاراً به نطق شما گوش سپرده، این مرتبه ی ظهور عینی یافته را دریافت کرده و از مرتبه ی صورت های لفظیه عبور کرده، و با تجرید معانی، از مرتبه عین به آن حقیقتِ علمیِ او صعود میکند، و در مرتبه ی عقلی اش عالم به آن کمالِ علمی میشود.
🌸 یکی از قواعد علمِ انبیاء و اوصیاء الهی این است که وقتی علمی نازل شد، دیگر برچیده نمیشود (لَم یُرفَع)، و آن علم به ارث میرسد به برگزیدگانی که مستعدّ حمل آن حقیقتِ علمی به علم حضوری هستند. علمی که به عین آمده و به ظهور رسیده، دیگر از صحنه ی هستی حذف نمیشود.
🌸 از وقتِ شروعِ عالَمِ هستی، عالَم دائماً رو به «ظهورِ بعد از ظهور» بوده است. دائماً علومِ جدید است که از علم به عین میآیند و بر ظهوراتِ عینیِ قبلی افزوده میشود. لذا روزبه روز، عالَمِ شهود به وسعت بالاتری از ظهوراتِ عینیِ علم در مرتبه ی بالاتر میرسد.
🌸 زمین بدونِ عالِمِ حیّ نمیشود که وارث و حاملِ تام علمِ سابقین است. انسانِ عالِم به علم حضوری در باطنش متّحد با تمام حقایقِ علمیِ غیبیِ عالَم هستی میشود. حقایق عینی عالَم شهود را با حقایق علمیِ عالَم غیب واجد گردیده، عالَم هستی از طریق اتّحادش با انسانِ عالم، صعود مینماید. انسانِ عالِم جامعِ شهودِ عالَم و غیبِ عالَم است، که از این مقامش به مقام «کَوْنِ جامع‏» تعبیر میشود.
🌸 علمی که هر نبی به جانشینِ اهلِ بعدیش منتقل میکند، به حقیقتِ علم حضوری است که حامل علم در وجودش واجد شرایط تحمّل آن است، و وساطت در انتقال علم درکار نیست، و آن علم در به ارث رسیدنش قابل تصرّف توسط اغیار نیست و در انتقالش قابل مانع شدن توسط ظالمان نیست.
🌸 اوصیاءِ انبیاء، وارثانِ حقایقِ علمیِ انبیاء الهی هستند. اوصیاء کارشان در مظهریت اسم الباطن و تأویلِ در ظهورِ اسم الباطن است، و انبیاء الهی کارشان در مظهریت اسم الظاهر و تنزیلِ در ظهور اسم الظاهر است. لذا در دورانِ آخرین وصی،با ظهورِ امام زمان (علیه السلام) تمامِ مرتبه ی اسم الباطن میخواهد به ظاهر کشیده بشود و ظهور یابد.
🌸 همه ی آنچه پیامبر اکرم از علم تمام انبیاء الهی به ارث برده اند و بالاتر از همه را داشتند به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) منتقل کردند، و ایشان هم آن حقایق را به ظهوراتِ از علم به عین آمده‌ی تفصیل یافته در دوران خودشان به امامِ بعدی منتقل کردند، و بسیاری از حقایق عظیم نزد امامان بوده که زمانِ اظهارشان نبوده، اما تمامِ این حقایقِ عظیم به امام زمان (علیه السلام) به ارث رسیده اند و در دورانِ ظهور زمانِ اظهارِ آن حقایق به تمامه خواهد بود، که بسیاری از علومِ باطنی که تابحال آشکار نشده بوده، تازه از علم به عین آمده ، و یکجا ظهور می یابند. البته این سیرِ ظهورِ تامّه‌ی اسم الباطن در مراتب رجعت تا تحقق تامّه ی قیامت کشیده شده، و در موطن قیامت ظهورش به تمامیّت میرسد.
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۸، سه شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۶ (26 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۲۳ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (34.25 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه یازدهم)

🌸 «المُلک العظیم هو مُلک الآخرة»
🌸 به «مُلک عظیم» تمام ملکوت عالم تحت امر امام است که امام ظهور جامع اسماء الله است، و مردم هم در دوران ظهور تماماً با اختیارشان تحت امر امام اند.
🌸 طاعت تابع معرفت است. فلذا «کثرتِ طاعت» ملاک نیست، بلکه «شدّت معرفت» به خدا است که عظمتِ مُلک عظیم را برای امام ایجاد کرده است. طاعتِ امام نسبت به خدا تابع عظمت معرفتِ او نسبت به خداست، چنانکه تمامِ وجودش تخلّق به اسماء الهی گشته است؛ اراده اش عین مشیّت الهی، فعلش عین فعل الهی، صفاتش عین صفات الهی، و ذاتش فانی در ذات خداوند گشته است.
🌸 امام مخزن اسماء و اسرار الهی است، خلیفةُ الله است که تمام کمالات الهی در او متجلّی گشته است. و  هرکسی بقدر تابعیت از امام، از آن کمالات الهی و تخلّق به اسماء الله در مراتب وجودی امام بهره‌مند میشود. در ظهور هم بناست که مأمومین در مراتب تبعیتی که نسبت به امام می یابند، شئون و ظهور امام بشوند، که به مراتب قربشان به امام، مجرای ظهورِ کمالاتِ الهیِ امام گردند.
🌸 توجه به حقیقت «مُلک عظیم»، نگاه به طاعتِ مفروضه نسبت به امام را متفاوت میکند که برای طاعت خداوند، باید مطیع امام شد، چرا که «مشیّتُ الإمام» عیناً همان «مشیّتُ الله» است. فلذا مأمومین نسبت به تبعیتشان از امام میشوند
«مشیّتُ الإمام»، همانطور که امام نسبت به خداوند «مشیّتُ الله» گشته است. در نظام دوران ظهور، میخواهد با «ظهورِ تامّ مُلکِ عظیم» آن حقیقتِ حضورِ امام و معرفت و طاعتِ امام نسبت به خداوند متعال، در تمامِ شئونش در مأمومینِ امام، ظهور و سرایت پیدا کند. مأمومین به مراتبِ طاعتِ بعد از معرفت، به مرتبه ی معرفتی که نسبت به امام می یابند، مطیع امام و ظهورش در آن مرتبه گردند.
🌸 هرکسی که طاعت و تبعیت بالاتری نسبت به امام زمان (علیه السلام) بیابد، مقرّب تر گشته، و ظهورِ شدیدتری از کمالاتِ امام میگردد، و به همان میزان، ظهورِ «مُلک عظیم» میگردد، که همان طاعتِ مفروضه‌ی او نسبت به امام، برای آن مأمومِ مقرّب (نائب الإمام) نسبت به مأمومینِ در مراتبِ پایین تر ظاهر میگردد. یعنی مأمومین دیگر هم باید مطیعِ آن نائب الإمام شوند که او «حجّتِ امام» بر آنهاست، چنانکه امام «حجّتِ خدا» بر آنهاست. چنانکه امام زمان (علیه السلام) میفرمایند: «وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیْکُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیْهِم‏» (کمال الدین و اتمام النعمة، ج2 ص484)، و نیز امام حسن عسکری (علیه السلام) میفرمایند: «مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏» (بحارالانوار، ج2 ص88). آن ولیّ فقیه که خودنگهدار و مخالف هوای نفس و حافظ دین و  مطیع امر امام زمان (علیه السلام) است، حجّتِ امام است بر شیعیان، و بر شیعیان است که از او اطاعت نمایند.
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

🌻ولادت مسرت بخش نگینِ عالمِ هستی  سیدنا رسول الله (صلّ الله علیه و آله) و سلاله اطهرشان امام صادق(علیه السلام) برشما عاشقان مبارک🌻

(چهارشنبه ۱۷ ربیع الأول ۱۴۳۹ق - ۱۵ آذر ۹۶)

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۷، سه شنبه ۱۴ آذر ۱۳۹۶ (28 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۱۶ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (38.68 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه دهم)

🌸 «مُلکِ عظیمِ امامت» در اطاعت تام شیعیان و معرفت عمیقشان نسبت به امام در دوران ظهور
🌸 ملک عظیم یعنی حرکت بسوی کمالات با سرعت نوری امام
🌸 خداوند در آیه ۵۴ سوره نساء میفرماید : «أَمْ یَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى‏ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظیما»، بلکه آنان (یهود) به مردم [که در حقیقتْ پیامبر و اهل بیت اویند] به خاطر آنچه خدا از فضلش به آنان عطا کرده، حسد مى‌ورزند. تحقیقاً ما به این خاندان ابراهیم «کتاب و حکمت» دادیم، و همانا به آنان مُلک عظیم (فرمانروایى بزرگ) عطا کردیم.
🌸 امام باقر (علیه السلام) در مورد این حقیقت «ملک عظیم» میفرمایند: «فِی قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى فَقَدْ آتَیْنا آلَ إِبْراهِیمَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً فَجَعَلْنَا مِنْهُمُ الرُّسُلَ وَ الْأَنْبِیَاءَ وَ الْأَئِمَّةَ فَکَیْفَ یُقِرُّونَ فِی آلِ إِبْرَاهِیمَ وَ یُنْکِرُونَ فِی آلِ مُحَمَّدٍ ص قُلْتُ فَمَا مَعْنَى قَوْلِهِ وَ آتَیْناهُمْ مُلْکاً عَظِیماً قَالَ الْمُلْکُ الْعَظِیمُ أَنْ جَعَلَ فِیهِمْ أَئِمَّةً مَنْ أَطَاعَهُمْ أَطَاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُمْ عَصَى اللَّهَ فَهُوَ الْمُلْکُ الْعَظِیمُ.» ، درباره قول خداى تبارک و تعالى «ما بآل ابراهیم کتاب و حکمت و ملک بزرگ دادیم» فرمود: خدا پیغمبران و رسولان و امامان را از آل ابراهیم قرار داد، پس چگونه این مردم نسبت بآل ابراهیم (علیه السلام) این مقام را معترف‌اند ولى در باره آل محمد (صلّى اللَّه علیه و آله) انکار میورزند. - (راوی: ) عرض کردم «و بایشان ملک عظیم دادیم» چیست؟ امام فرمود: ملک عظیم اینست که در آن خانواده امامان معصوم را قرار داد، که هر که اطاعت آنها کند اطاعت خدا کرده، و هر که نافرمانى آنها کند نافرمانى خدا کرده است، این است ملک عظیم.
🌸 همچنین در جای دیگر میفرمایند: «ذِرْوَةُ الْأَمْرِ وَ سَنَامُهُ وَ مِفْتَاحُهُ وَ بَابُ الْأَشْیَاءِ وَ رِضَا الرَّحْمَنِ الطَّاعَةُ لِلْإِمَامِ بَعْدَ مَعْرِفَتِهِ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ : "مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ تَوَلَّى فَما أَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظاً " (النساء، 80) »، قلّه ی عالم امر و بلندی و کلیدش و باب در همه ی اشیاء و خرسندى خداى رحمان تبارک و تعالى‏ همانا «اطاعت امامست بعد از معرفت به او»، سپس فرمود: خداى تبارک و تعالى میفرماید: «هر که اطاعت پیغمبر نماید، اطاعت خدا کرده و هر که رو گرداند (او را رها کن، زیرا) ما ترا نگهبان او نفرستاده ‏ایم».
🌸 ملک عظیم، طاعت واجب خلق نسبت به امام است. سلطنت ملکوتیِ امام بر تمام اشیاء است که او علم و قدرت تصرّف بر اشیاء را دارد که «بَابُ الْأَشْیَاء» است. تمام خلقت الهی با شوق و حرکت حبی بسوی نور امام در حرکتند، و در انسان ها هم اهل ایمان چنین حرکت حبی و طاقت شوقی را بسوی امام دارند، که خود را در اطاعت امام معنا میکنند، و موظّفند با مودّت به اطاعت امام درآیند و تحت ولایت الهیِ او قرار گیرند. بندگانِ ایشان از حیث اطاعتشان نسبت به امامان اند. لذا امام رضا (علیه السلام) فرمودند : «النَّاسُ عَبِیدٌ لَنَا فِی الطَّاعَةِ مَوَالٍ لَنَا فِی الدِّین‏»، مردم بنده ما هستند در اینکه اطاعت ما بر آنها واجبست و در اطاعت فرمانبر مایند و در دین پیرو ما هستند.
🌸 ملک عظیم، یعنی ظهور حکمرانیِ امام در تار و پود شیعیان، که اطاعتِ محضِ او میشوند، و هرچه در دوران ظهور در شیعیان می یابیم، همه‌ی اراده‌ها ظهورِ اراده و امر امام است. لذا هرکسی در هرجای عالم که هست، تماماً در خودش و محیط و اطرافیانش با ظهور اراده ها و افعال و صفات امام محشور است، که همه به مراتب فنای فعلی و صفتی و ذاتی در نور امام می یابند. دوران ظهور، یعنی دورانی که هرچه هست «ظهورِ نورِ امام» است.
🌸 دوران ظهور میشود «نظام احسن تشریعی» ، که انسان ها در حیطه اختیار و تشریع وجودشان در نظام تشریع، همه تسلیم محض و طاعت محض نسبت به امام میشوند در افعال و صفات و ذاتشان. و این طاعتِ محضِ تشریعی هم به پشتوانه‌ی مراتبِ معرفتِ شیعیان به مراتبِ وجودیِ امام است.
🌸 در دوران ظهور که «مُلک عظیم» ظهور تام می یابد، دیگر هیچ استعدادی در آن دوران ضایع نمیشود، و دیگر هیچ اصطکاک در برابر حرکت سلوکی انسان از جانب موانع شیطانی نیست. سرعتِ سیر و سلوک انسانها بسوی خدا، بسته به مراتبشان در طاعتِ محض نسبت به امام، مطابق سرعتِ نوریِ امام (علیه السلام) است. اگر امروز هم ما طالب آن موطن باشیم و شدّت شوق به تحققش داشته باشیم و توجه به مقام نوری امام بیابیم، آنگاه به فرج شخصی در امروز هم امکان ظهور تامّ آن «مُلک عظیم» در حرکت به سرعت امام وجود دارد.
🌸 دوران ظهور با ظهور تامّه‌ی «مُلک عظیمِ امامت»، تمامِ عالم ارض و خاک و افلاک، همه تحت نفوذِ نورانیّتِ امام روشن میشوند، و نفوس انسان ها و موجودات ارضی، تماماً به نورِ عظیمِ امام به مراتب تجرّدی و روحانی وارد میشوند. جسم و ارضِ عالم، تَرَوحُن پیدا میکند به آن مرتبه‌ی عظیمِ روحِ محمّدیّه، که روح جاری در تمامِ عالمِ وجود است. خاک است که نورانی و مجرّد و متعالی میشود، به اشراق نور امام در عالم هستی، که قرآن میفرماید: «أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها (الزمر، 69)»، و در زیارت جامعه کبیره میخوانیم: «وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِکُم‏» و در روایت داریم که «أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها (الزمر، 69)، قَالَ الصادق (علیه السلام) : رَبُّ الْأَرْضِ یُعْنَى إِمَامُ الْأَرْض، إِذاً یَسْتَغْنِی النَّاسُ عَنْ ضَوْءِ الشَّمْسِ وَ نُورِ الْقَمَرِ وَ یَجْتَزُونَ بِنُورِ الْإِمَام‏‏»، [زمین به نور ربّش روشن و نورانی میشود، نور ربّ زمین، یعنی نورِ امام و حجّت الهی بر زمین، همه میابند که شمس و قمر تابش ندارد و از آنها بی نیاز اند، بلکه تابش تماماً از «نور امام» است و همه به او محتاجند. امام به «نور الهی» حرکت می‌کند و بقیه به «نور امام» حرکت می‌کنند. «نور امام» جلوی مأمومینش را نیز روشن می‌کند،و سرعتِ آنها هم به‌اندازه سرعتِ نوریِ امام می‌شود].
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۶، سه شنبه ۷ آذر ۱۳۹۶ (28.6 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۹ ربیع الاول ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (40.13 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه نهم)

🌸 طبق سنت محوضت، هرقدر مرز حق و باطل روشن‌تر شود ظهور نزدیک‌تر شده است
🌸 حق محض در امام حق و شئونات زیبایش شکوفا میشود.  تمام خوبی ها و خیرات و نعمات و عدلها، ظهورات امام حق اند.
🌸 باطل محض در امام باطل و شئونات زشتش رسوا میشود. تمام بدی ها و شرارتها و نقمات و ظلمها، ظهورات امام باطل اند.
🌸 هرچه عالم به سمت روشن شدن مرز حق و باطل پیش برود، و حجّت بر مردم تماماً آشکار شود، آنگاه است که موعد ظهور حجّت تامّه‌ی الهی شده است، بطوری که هرکسی که آن صحنه‌ی ظهور را ببیند وجداناً بفهمد که حق محض کدام است و باطل محض کدام است. این همان سنّت تمییز و غربال و تمحیص (پاک شدن) و سنت محوضت (محض شدن) است.
🌸 ابراهیم کرخی از امام صادق (علیه السلام) روایت میکند که فردی از امام پرسید: «أَ لَمْ یَکُنْ عَلِیٌّ (علیه السلام) قَوِیّاً فِی دِینِ اللَّهِ عَزَّوَجَل ؟»، آیا علی (علیه السلام) در دین خداوند قویّ و نیرومند نبود؟، امام پاسخ فرمود: بلی قوی بود. سپس سؤال کننده میپرسد: «فَکَیْفَ ظَهَرَ عَلَیْهِ الْقَوْمُ وَ کَیْفَ لَمْ یَدْفَعْهُمْ وَ مَا یَمْنَعُهُ مِنْ ذَلِک؟‏» پس چطور قومش بر او غلبه کردند و و او دفعشان نکرد؟ چه چیزی باعث شد که مانع کارشان نشود؟، امام(علیه السلام) فرمودند: همانا آیه ای در قرآن کتاب خدا او را مانع شد، «آیَةٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنَعَتْهُ» سائل پرسید: کدام آیه؟ حضرت فرمود: «قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ : " لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِیماً " (فتح، 25) ، إِنَّهُ کَانَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَدَائِعُ مُؤْمِنُونَ فِی أَصْلَابِ قَوْمٍ کَافِرِینَ وَ مُنَافِقِینَ فَلَمْ یَکُنْ عَلِیٌّ ع لِیَقْتُلَ الْآبَاءَ حَتَّى یَخْرُجَ الْوَدَائِعُ فَلَمَّا خَرَجَتِ الْوَدَائِعُ ظَهَرَ عَلَى مَنْ ظَهَرَ فَقَاتَلَهُ وَ کَذَلِکَ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لَنْ یَظْهَرَ أَبَداً حَتَّى تَظْهَرَ وَدَائِعُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا ظَهَرَتْ ظَهَرَ عَلَى مَنْ یَظْهَرُ فَقَتَلَه‏»این سخن خدای تعالی مانع اقدام امیرالمؤمنین(علیه السلام) شد که میفرماید: «اگر گروه‏های مؤمنان و منکران از هم مجزا می‌بودند، آنگاه انکار ورزان را به عذابى دردناک مجازات می‌کردیم». زیرا براى خداى تعالى ودایعی از مؤمنین در اصلاب قوم کافر و منافق‏ وجود دارد،پس مولا على (علیه السّلام) هرگز به مبارزه و کشتن آباء آن نسل ایمانی اقدام نمیکرد، تا آن ودایع خارج شوند و چون آن ودایع خارج شدند بر آنها غلبه فرمود و با ایشان مبارزه کرد؛ و همینطور است قائم ما اهل البیت که ظهور نمى‏‌کند تا آنکه تمام ودایع خداى تعالى از نسل منکرین و منافقین خارج و ظاهر شوند، و چون آن ودایع ظاهر شدند بر آنان که لازم است غلبه مى‏‌کند و آنان را نابود مى‌‏سازد.
🌸 یکی از علتهای طول کشیدن فرج و موعد دوران ظهور برای همین «سنت تمییز و تمحیص و محوضت» است که آن ودائع مؤمنون باید ظاهر بشود، یعنی آن نسلهای مؤمنین که در اصلاب غیرمؤمنین (کافرین و منافقین) هستند باید به دنیا بیایند، و اگر عمل صالحی هم از غیرمؤمنی امکان ظهور داشته که در نجاتِ او اثرگذار باشد آن هم باید بیرون بریزد تا بتواند سرانجام ملحق به اهل ایمان بشود، و هیچ استعداد ایمانی ضایع نشود، و نهایتاً با سنت محوضت و تمحیص و تمییز و جداسازی بین اهل ایمان و اهل کفر ایجاد شود. و این سنت ها هم وقتی محقق میشود که مرز بین حق (سفیدی) و باطل (سیاهی) کاملا مبیّن و روشن و واضح و شفاف باشد، و هیچ اختلاط بین آنها و ناحیه خاکستری و سایه روشن نباشد که موجب شبهه و فریب خوردن مردم نشود. الان اکثر مردم عالم در این ناحیه‌ی خاکستری و سایه روشن است و حجّت برشان تمام نشده است. باید وقایعی با روشنگری بزرگ بوجود بیاید که تماماً مرزهای حق و باطل کاملا روشن شود حتی شده یک شبه در ادراک مردمان حق محض را از باطل محض کاملا قابل تشخیص و جدا کند.
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۵، سه شنبه ۹ آبان ۱۳۹۶ (30.8 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه ۱۱ صفر المظفر ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (43.73 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه هشتم)

🌸  در ظهور حقیقت امامت به احسن وجهش ظاهر میشود چون معرفت شیعیان به امام در ظرف معرفت و نگاه خود امام است به خودش که به لفظ و بیان در نمی آید

🌸 امر مستور حقیقت امامت معصومین (علیهم السلام) هنوز برای ما آشکار نشده، و ما صرفاً معرفت مفهوم نسبت به ظاهر امام داریم. هنوز نمیدانیم امام یعنی چه! و حقیقت وجودیِ ایشان هنوز مشهود ما نشده است.

🌸 تازه در دوران ظهور، دوران شکوفایی حقیقت امامت است که شیعیان بستر شهود نور امامت را از منظر خود امام می یابند. چون شیعه در تمام لایه های وجودش شأنِ امام میگردد و ظرف معرفتش همان ظرف معرفتِ امامش میگردد.

🌸 اینکه قرآن میفرماید «یَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُون‏»(الروم،۷) که اینها از حیات دنیا فقط ظاهرش را شناختند و از آخرتِ همین حیات غافلند. در شناخت ما نسبت به حقیقتِ امام نیز همینطور است، که ما نسبت به امام هم، فقط ظاهر امام و بدنِ او و ظهوراتِ جسمیِ او را میشناسیم، و بهره مندی هایمان فقط از همان ظاهری ترین لایه‌ی وجودی امام است. و الا در این روایات صعب مستصعب، دارند چه عمقی از «ظاهر تا باطن» را در رابطه با امام و امر ولایتش بیان میکند.

🌸 بعنوان مثال، در روایتی امام صادق (علیه السلام) این عمق حقیقت امر امامت از ظاهر به باطن را اینطور میفرمایند: «إِنَّ أَمْرَنَا هُوَ الْحَقُّ ، وَ حَقُّ الْحَقِّ ، وَ هُوَ الظَّاهِرُ ، وَ بَاطِنُ الْبَاطِنِ ، وَ هُوَ السِّرُّ ، وَ سِرُّ السِّرِّ ، وَ سِرُّ الْمُسْتَسِرِّ ، وَ سِرٌّ مُقَنَّعٌ بِالسِّرِّ » (بصائر الدرجات  ج‏1، ص29 باب 12 حدیث 4). حالا این مراتب هرکدام یک وادی عظیمی از وجود امام معصوم (علیه السلام) است. آن وقت میفرمایند که این امر عظیم در دوران ظهور آشکار میشود که : «فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا نَطَقَ وَ صَدَّقَهُ الْقُرْآن‏» (بصائر الدرجات  ج‏1، ص21).

🌸 قلبی تحمل شهود حقیقت امامت را دارد که به تعبیر روایت «مدینه‌ی حصینه» باشد، یعنی یک قلعه ی محکم و محفوظ که بر آن امر عظیم «حصین و نگهدارنده» است و حافظ آن در مکتوم داشتنش هست. همچنین امام میفرمایند آن «قلب مجتمع»، قلبی که تمرکز دارد و تکثر و پریشانی در او راه ندارد. قلبی که مثل قلب جابربن یزید جُعفی میتواند حامل ۹۰ هزار حدیث سرّ باشد و به احدی دم بر نیاورد. «أَیُّ شَیْ‏ءٍ الْمَدِینَةُ الْحَصِینَةُ قَالَ فَقَالَ سَأَلْتُ الصَّادِقَ ع عَنْهَا فَقَالَ لِی الْقَلْبُ الْمُجْتَمَعُ»
  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۴ ، سه شنبه ۲ آبان ۱۳۹۶ (30.2 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)

(سه شنبه۴ صفر المظفر ۱۴۳۹ق)

لینک کمکی (39.8 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه هفتم)

🌸  ناب ترین شکوفایی علم در دوران پس از ظهور، در علم و شناخت نسبت به خود حقیقت امام است

🌸 شناخت امر و شأن و جایگاه امام، امری صعب و مستصعب است، که در احادیث مختلفی به مراتب صعوبت در فهم مراتب وجودی حقیقت ولایت اشاره شده است.

🌸 شناخت امر ولایت محقق نمیشود، مگر برای موجوداتی که اطاعت محض از امام دارند، از ملک مقرب(A)، و نبی مرسل(B)، و مؤمنی که خدا قلبش را به ایمان امتحان کرده باشد(C). «لَا یَحْتَمِلُهُ إِلَّا   A و B و C»

🌸 مراتب اعظمی از امر ولایت هست که حتی سه دسته‌ی فوق (A,B,C) نیز به آن راه ندارند: «لَا یَحْتَمِلُهُ   A و B و C»، و مختص به کسانی است که تحت مشیّت امام قرار گرفته (و جزو «مَنْ شِئْنَا» گشته)، و با اطاعت علمی و عملیشان، ظهور اراده امام، و از شئون او گشته اند. 

🌸 علم به مراتب شناخت امام، به فکر و علم حصولی نیست، بلکه به نظام ارتباط و اتصال و شأنیّت یافتن و طهارت و خلوص وجودی یافتن، بدست میاید.

🌸 امر ولایت، حقیقتی سخت و سنگین و سهمگین و فوق تجرّد است که مستور به حد ادراکیِ انسانهاست، و هرکسی تحمل درک آن را ندارد. حال این حقیقت که «صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ ثَقِیلٌ مُقَنَّعٌ أَجْرَدُ ٌ شَرِیفٌ کَرِیمٌ ذَکْوَانُ ذَکِیٌّ وَعْرٌ خَشِنٌ مَخْشُوش» است، میخواهد در دوران ظهور برای عموم آشکار و اظهار شود (به مراتبش)، البته بعد از ابتلائات شدید و طهارت یافتن مردم در دوران ظهور: «فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا نَطَقَ وَ صَدَّقَهُ الْقُرْآن».

🌸 علم به امر ولایت به مراتب نطق و اظهار گشتن برای عموم مردم آشکار میشود، و این مراتبِ «صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ ثَقِیلٌ مُقَنَّعٌ أَجْرَدُ  ذَکْوَانُ»، که مراتب سلوک الی الله و سیر در مراتب وجودی امام و مراتب قرآن هستند، در ظرف ادراک هر فردی بقدر فهمش دریافت شده و میشناسد، و آن مقدار را که درک نکرده، نباید انکار کند، بلکه آن را به خدا و رسولش و حجّتش واگذار نماید.

🌸 این مرتبه از علم حضوری به حقیقت امام، که شیعه، شأنیت و اتصال وجودی به طهارت محض امام را یافته، جایگاه و معنای بالاتری از «احادیث باب طینت» را مشخص میکند، که این مرتبه از علم، از طریق وحدت یافتن با طینت و ولایت امام، خودش را نشان میدهد.

روایات مطرح شده در این جلسه (از باب11 بصائر الدرجات، احادیث 1 الی 14 + حدیث 21) :

  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۳ ، سه شنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۶ (27.2 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)
(سه شنبه ۲۶ محرم الحرام ۱۴۳۹ق)
لینک کمکی (39.42 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه ششم)

🌸 ارواح معصومین در مرتبه «اعلی علیّین» قرار دارد (مرتبه مقرّبون، السابقون)

🌸 ابدان معصومین و قلوب شیعیان در مرتبه «علیّین» قرار دارد که مورد شهود و حضور و حاکمیّت روح اعلی علیّینیِ مقربّین (امامان معصوم) می باشد:

🔻«إِنَّ کِتابَ الْأَبْرارِ لَفی‏ عِلِّیِّینَ، وَ ما أَدْراکَ ما عِلِّیُّونَ، کِتابٌ مَرْقُومٌ✨یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ»  (سوره مطففین ۱۸_۲۱‏)

🌸 ابدان شعیان نیز در مرتبه «دونِ علیّینی» می باشد.

🌷 از روایات طینت، نگاهی معرفتی به اطاعت می یابیم، که هرقدر «تابع امام» شویم، داریم تحت «دامنه‌ی وجودی امام» قرار گرفته، و در آن رابطه ی اطاعت، «شأنِ امام» گشته ایم.

☘️ این رابطه‌ اطاعت محض از امام، به حدی میرسد که شیعه مثل بدن امام شده، و امام را «روحِ عالیِ خود» یافته، که به محض «یافتنِ امر روح (امام)» آن امر عیناً در وجود شیعه تحقق می یابد، بدون اینکه در خودش بخواهد سبک سنگین کرده و تروّی فکری و تصدیق بعد از تروّی داشته باشد. 

🌼 شیعه همینکه تصدیق یافت که این امر از امامش رسیده، مستقیم آن امر «کُن» از روح امام، در وجود شیعه «فَیَکون» است، که امر عیناً همان تحقق است، و «کُن فیکون» در رابطه ی امام با شیعیانش اتفاق میافتد.

🌺 طینت باطنی و روحی شیعیان از طینت ظاهری امامان است. در مشارق انوار الیقین از نگاه عرفانی این حقیقت طینت را اینگونه بیان کرده که: «أن ظاهرهم باطن الخلائق، و باطنهم عین الحقایق و غیب الإله الخالق».

💐 امام، روح شیعه است و عمل شیعیان عمل امام محسوب میشود، البته به حسب مراتب اعمال.

💐 شیعیان دامنه‌ی وجودی امام گشته و پس از طی مواقف برزخ و قیامت که تطهیر گشته اند، در قیامت به امامشان ملحق میشوند:

🔻 «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم» (اسراء، ۷۱). 

💐 شیعیان چون «شأن امام» و دامنه ی وجودی همان روح امام هستند، دیگر حسابی ورای امام ندارند، بلکه حسابشان به روح آنهاست که روحشان امام است.

 🌹اینکه امام «ایصال الی المطلوب» میکند، به تعبیری، یعنی امام که در سیر بسوی خداست، بدنِ خودش (و ارواح شیعیان در آن مرتبه) و تمامِ شئون وجودی امامتش را هم با خود بسوی خدا می برد. 

🔻وقتی که شیعیان به منزله بدنِ امام هستند، یعنی شیعیان هم با امامشان میروند و به مقصدِ مطلوب میرسند.

🌻 عَنْ عَبْدِ الْغَفَّارِ الْجَازِی‏، عن الصادق (علیه السلام) : 

🔻«إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْمُؤْمِنَ مِنْ طِینَةِ الْجَنَّةِ وَ خَلَقَ النَّاصِبَ مِنْ طِینَةِ النَّارِ »

🍀 وَ قَالَ : 

🔻« إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَیْراً طَیَّبَ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ فَلَا یَسْمَعُ شَیْئاً مِنَ الْخَیْرِ إِلَّا عَرَفَهُ وَ لَا یَسْمَعُ شَیْئاً مِنَ الْمُنْکَرِ إِلَّا أَنْکَرَهُ »

💎 قَالَ وَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ : 

🔻«الطِّینَاتُ ثَلَاثَةٌ طِینَةُ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُؤْمِنُ مِنْ تِلْکَ الطِّینَةِ إِلَّا أَنَّ الْأَنْبِیَاءَ هُمْ صَفْوَتُهَا وَ هُمُ الْأَصْلُ وَ لَهُمْ فَضْلُهُمْ وَ الْمُؤْمِنُونَ الْفَرْعُ مِنْ طِینٍ لازِبٍ کَذَلِکَ لَا یُفَرِّقُ اللَّهُ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ شِیعَتِهِمْ وَ قَالَ طِینَةُ النَّاصِبِ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ وَ أَمَّا الْمُسْتَضْعَفُونَ فَ مِنْ تُرابٍ لَا یَتَحَوَّلُ مُؤْمِنٌ عَنْ إِیمَانِهِ وَ لَا نَاصِبٌ عَنْ نَصْبِهِ وَ لِلَّهِ الْمَشِیَّةُ فِیهِمْ جَمِیعاً». (بحار الأنوار، ج‏۲۵، ص۹ ح۱۳)

🌺 مِنْ کِتَابِ الشِّفَاءِ وَ الْجِلَاءِ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: 

🔻«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ طِینَةَ الْمُؤْمِنِ مِنْ طِینَةِ الْأَنْبِیَاءِ فَلَا یَنْجَسُ أَبَداً» (بحار الأنوار، ج‏۲۷، ص۱۳۲ ح۱۲۵)

  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

اولین جلسه سال تحصیلی ۹۶-۹۷

(سه شنبه ۱۹ محرم الحرام ۱۴۳۹ق - ۱۸ مهر ۹۶)

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۲ ، سه شنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۶ (32.1 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)


لینک کمکی (42.79 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه پنجم)

- 🌺 فهم ارتباط علمی انسان های مؤمن با امام زمان با بررسی احادیث "طینت"

- 🌺 همچنانکه که بدن تحت اطاعت تام روح است قلوب مؤمنین هم در اطاعت پذیری به منزله ی بدن امام هستند که شأن اویند و امام روح حاکم بر ایشان است

- 🌺 وقتی مؤمنین «شئونِ امام » میگردند، این نازله ای از حقیقتِ قیامتی «الحاق به امام» است که «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم» (اسراء، ۷۱)

- 🌺 در دوران ظهور که انسان های مؤمن «شأن امام» گشته اند، تمام صفات امام در شئوناتش سرایت دارد، که «علم امام»، «بیانِ امام»، «امر و اراده امام»، «طلب و تقاضای امام»، «تصرّف امام»، «نگاهِ توحیدی امام به عالَم»، و ... همه در مؤمنین زمان ظهور بقدر سعه ی وجودشان و شدّت شأنیّت در آنها، ظاهر میشود.

- 🌺 در روایات "طینت" میفرمایند که خداوند متعال، طینتِ روح محمد و آل محمد (علیهم السلام) را از فوق عرش، و طینتِ بدن هایشان را از تحت عرش (در مرتبه علّیّین) قرارداد، و طینتِ قلوبِ شیعیانِِ ایشان را از همان مرتبه علیّین آفرید، که قلب مؤمنین، بمنزله ی بدن است برای روحِ محمد و آل محمد، و محبت شیعیان به ایشان و عاطفه ی شدید امامان به شیعیانشان، همه بخاطر همین سنخیت و اتحاد در طینت هاست.
- 🌺 همچنین در روایات "طینت" میفرمایند که خداوند متعال، طینتِ دشمنان محمد و آل محمد (علیهم السلام) را از مرتبه سجّین قرارداد (و ارواح خبیثشان را از مرتبه ای اسفل از سجّین)، و طینتِ قلوبِ پیروان ایشان را از همان مرتبه سجّین قرارداد،که به همین خاطر به همدیگر میل دارند.

برخی روایات مطرح شده در این جلسه (در باب طینت) :

  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

🌻ولادت مسرت بخش منجی و مصلح هستی  امام مهدی(علیه السلام) برشما عاشقان مبارک🌻

(جمعه نیمه شعبان ۱۴۳۸ق - ۲۲ اردیبهشت ۹۶)

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۱ ، سه شنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ (25 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)


لینک کمکی (32.8 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه چهارم)

- 🌺 در خواب دنیا بیدارکننده امام است که مومنین در کانال وجودی امام سیر میکنند و با شأن امام شدن حدود ذاتیشان شکسته شده و به توحید الوهی منتقل میشوند

  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۰ ، سه شنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶ (19.2 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)


لینک کمکی (25.79 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه سوم)

- 🌺 زندگی دنیا مانند خوابی است که تمام صحنه ها و وقایعش تعبیر دارد

- 🌷 در دوران ظهور، عالم برای همه تعبیر میشود، از سنخ تعبیر عالم توسط خضر برای موسی (علیهما السلام) 

- 💐 اینکه قرآن میفرماید: «إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُوم (حجر،۲۱)» : تمام حوادث زندگی ما، چون نازل شده از خزائن بالایی عالم است، ما در ارتباط با آنها، یک تعبیر یافتن داریم نسبت به یافتن خزائن مثالی و عقلی و اسمائی آنها؛

- ✨فلذا تمام زندگی دنیا مانند خوابی است که تمام اتفاقاتش تعبیر دارد و هر واقعه ای یک معنایی در عقبش هست (همانطور که خضر در ورای هر واقعه ای حقایقی را برای موسی بیان می داشت، و انبیاء در ورای هر فعل انسان یک حقایقی را میبینند و بیان میکنند).

- 🌼 دین آمده خواب انسان در دنیا را تعبیر کند، و انبیاء معبّر اند که آمده اند تا انسان را از صورت ظاهر عبور داده و به حقایق بالاترش برسانند. خود انبیاء از این صورت ها به خزائن نامتناهی هر آیه و حادثه عبور کرده اند و از خواب دنیا بیدار شده اند و دارند این خواب مردم دنیا را برایشان تعبیر میکنند که در ورای این کارهایشان چه حقایقی است. «الناسُ نیامٌ اذا ماتوا انتَبهوا»

- 🌸 دوران برزخ خودش نسبت به قیامت خواب است که تعبیر میشود. پس انسان در دنیا، خواب در خواب است (مانند کسی که در خوابش دارد خواب میبیند که خواب است، و انسان وقتی از خواب دنیا بیدار شده، هنوز در خوابی دیگر است در برزخ، و این بیداری باید ادامه یابد تا به بعث قیامت کاملاً بیدار شود).

- 🌻 انسان در مرتبه مثالی، مشاهده رب را میکند در همه اشیاء، که اشیاء تعبیر شده اند و دیگر غفلت و وهم و حجاب و تصرّف شیطان معنا ندارد، و دیگر در برابر حقیقت توحید، مانعی برای شکوفایی انسان نیست.

- ✨ در دوره ی ظهور، حقیقت ارتباط با خزائن تعبیر شده ی عالم، برقرار شده، که انسان شهوداً می یابد در عالم به جز خدا کاره نیست، و هر صورت و واقعه ای را به عمق معنای ملکوتی و جبروتی اش میبیند (هر انسانی بسته به مراتب وجودیش، مراتب معنا را می یابد).

- 🌹 این علم ملکوتی به عالم، میشود حشر دوران ظهور با توحید، که عالم را با حضور حق میبینند و دست و سر شیطان بریده شده از آنهاست. این حقیقت امروز هم شدنی است برای انسان مؤمن.

- 💐 ظهور حضرت صاحب الأمر از سنخ ظهور خضر است برای موسی (علیهم السلام)، که عالم را با تعبیرش برای ما مشهود میکند.

  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۵۹ ، سه شنبه ۲۹ فروردین ۱۳۹۶ (23.9 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)


لینک کمکی (31.35 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور (جلسه دوم)

- 🌺 انسانِ ظهور، با تمام مراتبش، ارتباط برقرار میکند با تمام مراتب عالم

- 🌷 در دوران ظهور، رشد در نظام ادارکی انسان به جایی میرسد که بمانند انبیاءالهی «رؤیت ملکوتی» می یابد که «نُری إِبْراهیمَ مَلَکُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏» (انعام، ۷۵).

- 🌼 اینکه قرآن نهیب میزند چرا انسانها به ملکوت نظر نمیکنند نشان از امکان ذاتی و استعداد این مساله در نظام ادراکی انسانهاست: «أَ وَ لَمْ یَنْظُرُوا فی‏ مَلَکُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ؟!» (اعراف، ۱۸۵).

- 🌸 پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز به همین مطلب نهیب میزند که اگر پرحرفی و دل مشغولی های شما نبود، شما هم آن «سمع و رؤیت ملکوتی» که من دارم را می یافتید: «لَوْ لا تَکْثیرٌ فى کَلامِکُمْ وَ تَمْریجٌ فى قُلوبِکُمْ لَرَایْتُمْ ما ارى‏ وَ لَسَمِعْتُمْ ما اسْمَعُ» (المیزان، ج۵ ص۲۷۰)؛ [اگر نبود پرحرفى‏ها و حرفهاى اضافى شما و اگر نبود تمریج در دل شما (که دلتان حالت چمن را دارد و هر حیوانى در آن مى‏چرد)، می توانستید آنچه را که من می ‏بینم ببینید و صداهایى را که من می شنوم بشنوید.]

- ✨ [در حدیث دیگر هم امام صادق (علیه السلام) مى‏ فرماید: «لَوْ لَا أَنَّ الشَّیَاطِینَ یَحُومُونَ عَلَى قُلُوبِ بَنِی آدَمَ لَنَظَرُوا إِلَى مَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض» (بحار، ج۶۰ ص۳۳۲)؛ اگر نبود که شیاطین در اطراف دلهاى فرزندان آدم حرکت مى‏ کنند، آنها ملکوت آسمانها و زمین را مشاهده مى‏ کردند. ]

- 🌹 این علم ملکوتی دیگر با غفلت جمع نمیشود، و معصیتی رخ نمیدهد، و با آن هیچ اصطکاکی در برابر حرکت سلوکی نخواهد بود.

- 🌻 نظام تصرف و تسخیر آفرینش تابع این علم ملکوتی در ادارک انسان (اولوالعلم شدن) و قدرت اراده و عزم در او (اولولعزم شدن) است، که بمانند انبیاء الهی «فاعل بالاراده» می شود.

- 💐 در دوران ظهور با ورود انسانها به ملکوتِ آسمان و زمین، تولّدِ دوّمِ کل جامعه‌ی بشریت است که با تولّدِ دوّم (در نظام ادراکی) راه به ملکوت باز میشود، که قال عیسی بن مریم (علیهما السلام) : «لَن یَلِج مَلکوتَ السَّمواتِ و الاَرضِ مَن لَم یولَد مَرَّتَیَن»؛ داخل نمیشود در ملکوت آسمان و زمین، کسى که دو بار متولد نشده باشد. (شرح اصول الکافی، صدر المتألّهین شیرازى، ج۱، ص۳۶۱و ۴۱۷).

- 🌸 امروزه، چون سرعت عروج انسان در گرایش به معنویت و هدایت بالاتر رفته است، از آن طرفش هم، سرعت سقوط انسان در گرایش به معصیت و ضلالت هم زیاد گشته است.

- 🌼 آن انسانِ دوران ظهور، با همه آن مشخصاتی که پیدا میکند آن «انسانِ اسلام» است که توانایی های همین انسانِ امروز را به او مینمایاند و مرحله ای از «انسان شناسیِ اسلام» را به ما میشناساند.


  • محمد حسین صالحی شهرودی

با سلام

لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۵۸ ، سه شنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۶ (23.5 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)


لینک کمکی (30.88 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)

موضوع جلسه:

- بحث علم در زمان ظهور

- جامعه ی ظهور چونکه به قرب خدا رسیده به خزائن علم بی منتهای عندالله راه میابد

- در دوران ظهور، خزائنِ علمیِ سراسر عالم وجود با شوق خودش را به مطهّرین میرساند. رابطه عالم هستی با جامعه انسانی مهدوی، از جنس همان رابطه ای است که عالم وجود با انبیاء و اوصیاء (علیهم السلام) برقرار میکرد و تحت اراده و تصرّف آنها قرار میگرفت.

- اینکه قرآن از تسلیم عالم هستی در برابر خداوند میفرماید: «وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْض» (آل عمران،83)، امام صادق و امام رضا (علیهما السلام) مرتبه ای از آن تسلیم را در دوران ظهور امام زمان (علیه السلام) میدانند (بحار الأنوار، ج‏52، ص340 ح89 و90).

- عالم «به لحاظ نظام علمی» تا زمان ظهور «غائب» است  از انسان!  عالم تا زمان ظهور خودش را در اختیار جامعه‌ی انسانی قرار نداده و امساک کرده است. تا قبل زمان ظهور، انسان بصورت یک شئ بی‌جان با عالم برخورد میکند، اما در زمان ظهور عالم زنده است و با انسان تعامل زنده دارد. در زمان ظهور همه عالم از این جریان ظهور خوشحال میشوند و خودشان را میخواهند با شوق برسانند به انسان تا از طریق توحیدیِ جامعه‌ی انسانی به کمال برسند.

- تا قبل از ظهور چون گناه و کفر و موانع و اصطکاک با توحید در نظام فردی و اجتماعی در کار است و انسانها تبعیت محض از اراده الهی ندارند، عالم وجود نیز تحت اراده انسان قرار نمیگیرد و بخاطر مقابله‌ی با این رویکرد کفرآلود، حرکتش بسوی انسانها شوق ندارد (بلکه کراهت و امساک دارد) و خودش را نزدیک نمیکند و در رصد او قرار نمیدهد. اما در زمان ظهور عالم با شوق و شور بسوی انسان حرکت میکند و گنجینه هایی از خود را برای انسان آشکار میکند که تاکنون برای انسان کاملا ناشناخته و دور از دسترس بوده است.

- چون عالم تسلیم محض خدا بود، و این انسانِ دوران ظهور هم تسلیم محض خدا شده، پس عالَم خودش را تسلیم این انسان میکند و تمامِ امکاناتش تحت تسخیر این انسان الهی قرار میگیرد. همه‌ی عالم «أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْض» نسبت به این انسان، همچنان که نسبت به خدا بود. نظام بیرونی عالم، تابع استقرار توحید در نظام درونی انسان، تسلیم او میشود.

- عظمت وجودی انسان در رابطه یافتن با تمام عوالم هستی و توان الهی در تسخیر آنهاست که همه تابع او میشوند، اما همه این استعدادهای عظیمش تا قبل از زمان ظهور معطّل و لغو مانده و به فعلیت نرسیده است. امروز چند درصدش در جامعه انسانی بکار گرفته شده؟ تقریبا هیچ!! تمام علومی که امروز هست نتیجه این مقدار بسیار ناچیز در بکارگیری استعدادهای علمی و قوای وجودی انسان است.

- چون خزائن علم الهی نامتناهی است، مسیر تجلّی علوم الهی هم در نظام وجودی انسان ها هرچه که جلوتر میرود عظیم‌تر میشود و این حرکت پایان ندارد، که حتی مخزن علم الهی در پیامبر خاتم(صل الله علیه و آله) هم میگوید: «رَبِّ زِدْنی‏ عِلْما»(طه،114). با اینکه هیچ خلق و امری به گرد ایشان هم نمیرسد، اما او میداند که شخصیتش در مقام ظهور حقیقتِ نوریش دائماً در حال تجلّی نور الهی است.

- خضوع انسان در برابر قدرت «فطری» است، لذا وقتی «قدرت علمی امام زمان(علیه السلام)» آشکار میشود انسانها فطرتاً رجوعشان بیشتر میشود، و انانیّت های کاذبشان فرو میریزد. بنابراین، عبودیّت و خضوع و تسلیم شدن در برابر قانون علم الهی و صاحب علم (خداوند متعال) در اهل علم سریعتر از دیگران است، که آنها میبینند وقتی خودشان تسلیم علم اند و تمام علم هم تسلیم امام زمان (علیه السلام) است پس آنها هم سریع تسلیم امام میشوند، بمانند ساحران فرعون که عالمترین در آن علم بودند و با یافتن ظهور علم الهی در تبدیل عصا به اژدها، بسیار عمیقتر و سریعتر از دیگران به خدای موسی ایمان آوردند و حتی جانشان را هم فدای ایمان عمیقشان کردند و بدست فرعون شهید شدند.

  • محمد حسین صالحی شهرودی