جلسه ۶۵- علم در زمان ظهور۸- در ظهور حقیقت امامت به احسن وجهش ظاهر میشود چون معرفت شیعیان به امام در ظرف معرفت و نگاه خود امام است به خودش که به لفظ و بیان در نمی آید
يكشنبه, ۱۴ آبان ۱۳۹۶، ۰۸:۱۳ ب.ظ
با سلام
لینک دانلود فایل صوتی جلسه ۶۵، سه شنبه ۹ آبان ۱۳۹۶ (30.8 MB صوت با کیفیت wma -صندوق بیان)
(سه شنبه ۱۱ صفر المظفر ۱۴۳۹ق)
لینک کمکی (43.73 MB صوت با کیفیت mp3 -سرور ابری پرشین گیگ)
موضوع جلسه:
- بحث علم در زمان ظهور (جلسه هشتم)
🌸 در ظهور حقیقت امامت به احسن وجهش ظاهر میشود چون معرفت شیعیان به امام در ظرف معرفت و نگاه خود امام است به خودش که به لفظ و بیان در نمی آید🌸 امر مستور حقیقت امامت معصومین (علیهم السلام) هنوز برای ما آشکار نشده، و ما صرفاً معرفت مفهوم نسبت به ظاهر امام داریم. هنوز نمیدانیم امام یعنی چه! و حقیقت وجودیِ ایشان هنوز مشهود ما نشده است.
🌸 تازه در دوران ظهور، دوران شکوفایی حقیقت امامت است که شیعیان بستر شهود نور امامت را از منظر خود امام می یابند. چون شیعه در تمام لایه های وجودش شأنِ امام میگردد و ظرف معرفتش همان ظرف معرفتِ امامش میگردد.
🌸 اینکه قرآن میفرماید «یَعْلَمُونَ ظاهِراً مِنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غافِلُون»(الروم،۷) که اینها از حیات دنیا فقط ظاهرش را شناختند و از آخرتِ همین حیات غافلند. در شناخت ما نسبت به حقیقتِ امام نیز همینطور است، که ما نسبت به امام هم، فقط ظاهر امام و بدنِ او و ظهوراتِ جسمیِ او را میشناسیم، و بهره مندی هایمان فقط از همان ظاهری ترین لایه‌ی وجودی امام است. و الا در این روایات صعب مستصعب، دارند چه عمقی از «ظاهر تا باطن» را در رابطه با امام و امر ولایتش بیان میکند.
🌸 بعنوان مثال، در روایتی امام صادق (علیه السلام) این عمق حقیقت امر امامت از ظاهر به باطن را اینطور میفرمایند: «إِنَّ أَمْرَنَا هُوَ الْحَقُّ ، وَ حَقُّ الْحَقِّ ، وَ هُوَ الظَّاهِرُ ، وَ بَاطِنُ الْبَاطِنِ ، وَ هُوَ السِّرُّ ، وَ سِرُّ السِّرِّ ، وَ سِرُّ الْمُسْتَسِرِّ ، وَ سِرٌّ مُقَنَّعٌ بِالسِّرِّ » (بصائر الدرجات ج1، ص29 باب 12 حدیث 4). حالا این مراتب هرکدام یک وادی عظیمی از وجود امام معصوم (علیه السلام) است. آن وقت میفرمایند که این امر عظیم در دوران ظهور آشکار میشود که : «فَإِذَا قَامَ قَائِمُنَا نَطَقَ وَ صَدَّقَهُ الْقُرْآن» (بصائر الدرجات ج1، ص21).
🌸 قلبی تحمل شهود حقیقت امامت را دارد که به تعبیر روایت «مدینه‌ی حصینه» باشد، یعنی یک قلعه ی محکم و محفوظ که بر آن امر عظیم «حصین و نگهدارنده» است و حافظ آن در مکتوم داشتنش هست. همچنین امام میفرمایند آن «قلب مجتمع»، قلبی که تمرکز دارد و تکثر و پریشانی در او راه ندارد. قلبی که مثل قلب جابربن یزید جُعفی میتواند حامل ۹۰ هزار حدیث سرّ باشد و به احدی دم بر نیاورد. «أَیُّ شَیْءٍ الْمَدِینَةُ الْحَصِینَةُ قَالَ فَقَالَ سَأَلْتُ الصَّادِقَ ع عَنْهَا فَقَالَ لِی الْقَلْبُ الْمُجْتَمَعُ»
